آشنايي سنايي با آرا و انديشه‌هاي سياسي ايران باستان، نيز آموزه‌هاي دين اسلام و آگاهي اين متفکر و شاعر بزرگ از تاثير مواعظ عالمان و مصلحان اجتماعي در مهارت قدرت بي‌حد و حصر پادشاهان و نحوه عمل کرد عاملان و کارگزاران او، سبب گرديده تا اين شاعر نام آور با انعکاس آراي سياسي در اشعار خود، در قلمرو نظري سياست دخالت کند و از آن جا که با سلطان و وزيران و سرآمدان سلسله دوم غزنويان، روابط حسنه داشته و مورد توجه آنان بوده است، با استفاده از موقعيت مناسب خود، در اشعارش در ره يافتي آرماني، به شيوه پند و تذکير در قالب عبارات نغز و لطيف، به القاي انديشه‌هاي خود بپردازد. سنايي در کنار ستايش‌هاي فراوان خود از عدالت ورزي شاهان و وزيران، بر عدالت گستري کارگزاران دستگاه قضايي تاکيد فراوان کرده و بسياري از قاضيان معروف معاصر خود را مورد تعريف و تمجيدهاي شاعرانه قرار داده است. در اين مقاله تلاش نگارنده بر آن بوده که ابتدا معاني لغوي و اصطلاحي عدالت (justice) را ذکر نمايد و سپس اشارات حکيم سنايي بر عدالت گستري پادشاهان و قاضيان را با تکيه به آموزهاي ديني و انديشه‌هاي شاهي آرماني ايران شهري مورد مداقه و بررسي قرار دهد.

منابع مشابه بیشتر ...

62c6e087afefc.jpg

دیوان اشعار سلطان قاجار

کتاب حاضر از آثار "سلطان" شاعر غزلسرای اوائل عصر قاجار است. او با اینکه سراسر ادوار عمر خود را در تنعم و آسایش بسر برده معذلک غزلهای او پر از سوز و گداز از حسرت و حرمان است. اگر منبع الهام شاعر را محرومیت بدانیم سلطان با اینکه نازپرورده تنعم بوده ولی اثر بدیع و جاویدی از خود باقی گذارده است. شعر ایشان در کمال فصاحت و عاری از هرگونه پیرایه و تکلف است و با اینکه سرشار از تشبیهات فزون و استعارات فراوان است بسیار جذاب و بی اندازه گیراست و مایه آن همان سوز عشق و آتش شوقی است که در نهاد او نهفته است. سلطان در سخن پیرو سبک عراقی است و در غزل از شعر سعدی الهام گرفته است، البته با تصرفاتی که زمان شاعر قهرا در طرز ادای سخن او داشته است. او در مثنوی و رباعی و سایر فنون شعری هم سرآمد اقران است اما هیچکدام آنها به پایه غزل او نمی رسد. سلطان شاعر عارف مشربی است که در عین وسعت فکر کلامش در کمال شیوایی است، آثاری که از او بجای مانده منحصر به نسخه است.

5fc8c8e9eb1dd.jpg

چای، گپ و سیاست

فریدون تنکابنی

کتاب چای، گپ و سیاست نوشته‌های پراکنده‌ای مربوط به رویدادهای روز است که در سال 1357 و توسط فریدون تنکابنی نویسنده کتاب منتشر شده است