قصیده لامیه العجم، سروده طغرائی شاعر ایرانی عربیسرای، در اواخر قرن پنج هجری، از قصیدههای ممتاز و مشهور و به تعبیر قدیم از امهات قصاید ادب عربی است. این ترجمه فارسی از لامیه که در اوایل قرن هشتم انجام گرفته قدیمترین ترجمه تاکنون شناخته شده از این قصیده بلندآوازه است و در ضمن نمونهای کمیاب است در نوع خود از ترجمه کامل آثار محض و ناب ادب عربی به زبان فارسی.
قصیده لامیهالعجم، سروده طغرائی شاعر ایرانی عربی سرای، در اواخر قرن پنج هجری، از قصیدههای ممتاز و مشهور و به تعبیر قدیم از امهات قصاید ادب عربی است. این ترجمه فارسی از لامیه که در اوایل قرن هشتم انجام گرفته قدیمترین ترجمه تاکنون شناخته شده از این قصیده بلند آوازه است و در ضمن نمونهای کمیاب است در نوع خود از ترجمه کامل آثار محض و ناب ادب عربی به زبان فارسی.
کتاب درباره زندگانی مویدالدین طغرائی اصفهانی، تالیف مظفر بختیار است که در مجله دانشکده ادبیات طهران ضمیمه سال دوازدهم، در مرداد سال 1344 به چاپ رسیده است
نخستین کنگره تحقیقات ایرانی در شهریور سال 1349 و به همت دانشکده ادبیات و علوم انسانی و کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران و به ریاست سید حسین نصر و دبیری ثابت ایرج افشار برگزار گردید. این کنگره دارای 11 محور به این شرح بود: تحقیقات ادبی ایران دوره اسلامی، تاریخ و جغرافیای دوره اسلامی، زبانشناسی و لهجه های ایرانی، دستور زبان فارسی، باستان شناسی و هنر، تاریخ و جغرافیای پیش از اسلام، دین و عرفان و فلسفه، علوم قدیم ایرانی، ادبیات معاصر ایران، مردم شناسی و فرهنگ عامه و کتاب شناسی و نسخه شناسی . پس از برگزاری نخستین کنگره علاوه بر انتشار شماره مخصوص مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی و مجله ایرانشناسی، تعدادی کتاب و نشریه دیگر نیز به یادگار نخستین کنگره تحقیقات ایرانی منتشر شد و چندین نمایشگاه عکس، کتاب و باستانشناسی نیز در دانشکده ادبیات گشایش یافت. کتاب پیش رو که جلد اول از این مجموعه سه گانه است به کوشش مظفر بختیار در سال 1350 و با محوریت زبانشناسی و دستور زبان فارسی به چاپ رسیده است.