کتابخانه مجازی ادبیات

آدمي براي زيستن در جهان نيازمند دليل است. به تعبير ديگر «براي» چه هدفي هستيم و بايد زندگي كنيم؟ اگر اين «براي» نباشد، انسان از جهت‌دهي به فعاليت‌هاي روزمره خود ناتوان خواهد بود. اما همه سخن بر سر اين است كه اين «براي» را از كجا مي‌توان آورد؟ آيا اين «براي» در ساختار طبيعت نهاده شده و بايد آن را جستجو و كشف كرد؟ و يا اينكه اين «براي» عينيتي نداشته و تنها وابسته به شخص subjective بوده و هر كس بايد يك «براي» براي زندگي خود تعريف كند؟ بر اين اساس اين سوال قابل طرح است كه آيا معنا امري فراطبيعي است و يا اينكه مي‌توان با طرد عناصر متافيزيكي، همچنان از معناداري زندگي سخن گفت؟ آلبر كامو يكي از انديشمندان سده بيستم است كه از منظري ويژه، مسئله معناي زندگي را مطرح كرده و با منحصر ساختن زندگي در همين زيست جهان، معناداري زندگي را پذيرفته است، كه در اين مقاله باتوجه به نظريه اگزيستانسياليسم و فلسفه پوچي به اين موضوع پرداخته خواهد شد.

ازجمله کتب بسیار مهم و کلیدی در زمینه مانویت، کتاب کفالایا است که در اصل به زبان قبطی نوشته شده است. مسیحیان شمال آفریقا که به این دین جدید گرویده بودند، این کتاب را به زبان قبطی و به نوعی از زبان مانی حیّ، که در این کتاب با عناوینی چون «فرستاده» و «پیامبر» از او یاد می‌شود، نوشته‌اند. هرفصل، جلسات وعظ مسیح را می‌ماند؛ که شاگردان از او چیزی را می‌پرسند و پاسخ را از پیامبر خود دریافت می‌کنند. خلقت همواره نقطه عطف و لحظه آغاز هر چیزی است. خلقت بشر همواره بخش افسون‌کننده و جذاب ادیان به شمار می‌آید، به ویژه در مانویت که برگرفته از افکار تلفیقی ِبودایی، مسیحی و گنوسی است. داستان آفرینش آدم، به صورت دقیق تنها در فصل 64 کفالایای قبطی عنوان شده. چنین بیان می‌شود که آدم را در سه چیز برتر و بهتر از سایر موجودات مرکّب در آسمان و زمین می‌دانند و اینکه دیوان به خاطر هفت ویژگی‌اش او را به وجود آوردند. از این رو از لحاظ اسطوره‌شناسی و تحقیق در این زمینه، این فصل حائز اهمیت است.