دکتر محمد آبادی باویل استاد دانشگاه تبریز در این کتاب کوشیده است تا آیینهای شاهنامه را برای کسانی که فرصت مطالعه شاهنامه را ندارند ولی به دانستن این جشن ها و آیین ها علاقمندند گردآوری کند. او در این تحقیق از شاهنامه چاپ شوری و در چند جا از نسخه بروخیم بهره برده است. در این کتاب درباره آیین یکتا پرستی، مزدا پرستی و تاجگذاری و نشان شهریاری مطالبی بیان شده و پیرامون موضوعاتی چون رستاخیز، آموزش و پرورش، خرد، جادو، دیوان و اهریمنان، سرنوشت، زنان، میگساری، پیشگویی، خنیاگری و ... سخن گفته شده است. در پایان کتاب نیز از نام اشخاص و مکان ها فهرستی آمده است.
اثر حاضر مشتمل است بر شرح حال، آثار و دستآوردهای 27تن از زنان برنده جایزه نوبل از سال 1901تا 1997میلادی .هر زندگی نامه با ((سالشمار زندگی)) شخصیت مورد نظر شروع شده و با آثار و تصویری از آن همراه است .این افراد عبارتاند از: ماری کوری :نوبل شیمی 1911و نوبل فیزیک 1903، برتافون ساتنر :صلح 1905، سلمالاگرلوف :ادبیات 1909، گراتسیادلدا :ادبیات 1926، زیگرند آندست :ادبیات 1928، جین آدامز: صلح 1931، ایرن ژولیوکوزی :شیمی 1935، پرل باک :ادبیات 1938، گابریلا میسترال :ادبیات 1945، امیلی گرین بالک :صلح 1946، گرتی تزرا کوری :پزشکی 1947، ماریا گوپرت مایر :فیزیک 1963، دوروتی کرافوت هاجکین :شیمی 1964، نلی زاکس :ابدیات 1966، بتی ویلیامز: صلح 1976، میرید کوریگان :صلح 1976، روزالین یالو :پزشکی 1977، مادر تزرا :صلح 1979، آلوا میردال: صلح 1982، باربارا مک کلینتوک: پزشکی 1983، ریتالوی مونتالچینی: پزشکی 1986، گرترودالیون :پزشکی 1988، اونگ سان سوکیی :صلح 1991، نادین گوردیمر :ادبیات 1991، ریگو برتامنچو :صلح 1992، تونی موریسون :ادبیات 1993و ویسلاواشیمبویسکا :ادبیات .1996در صفحات آغازین کتاب شرح حال ((آلفرد نوبل)) بنیانگذار جایزه نوبل آمده است.
این کتاب فرهنگی است مشتمل بر کلیه نامهای خاص مردم، جانوران، کوهها، رودها و ... موجود در شاهنامه فردوسی. هدف مؤلف در تهیه این کتاب آن بوده است که شاهنامهخوانان و پژوهشگران با کمترین اتلاف وقت، شرحی کامل درباره نام مدنظر به دست آورند. نگارنده برای انتخاب مدخلهای اصلی، پایه کار را بر شاهنامه چاپ آکادمی علوم اتحاد شوروی نهاده و با آنکه گاهی گونه دیگری را صحیحتر میدانست، با این وجود نام آوردهشده در متن این کتاب را مدخل اصلی و گونههای دیگر را ارجاعی قرار داده است. در پایان هر شرح نیز شمارههای ابیاتی که نام مدنظر در آنها نقشی دارد، داده شده است.
این کتاب چنانکه از نام آن پیداست محتوی محصولات و فرآوردها و ساختههای شهرهای اسلامی و پیرامون است و خواننده این کتاب نهتنها به بسیاری از مطالب تاریخی و جغرافیایی دست مییابد، بلکه بسیاری از نکات و مشکلاتی که در متون نظم و نثر آمده و ارتباط با مضاف و منسوبهای شهرهای اسلامی دارد آگاه میگردد و در حقیقت همان خدمتی که ابومنصور ثعالبی نیشابوری با نوشتن کتاب نفیس «ثمار القلوب فی المضاف والمنسوب» به ادبیات عرب کرده، مؤلف این کتاب به ادبیات فارسی کرده است.