علی رغم شهرت زیاد ابونواس، شاعر و متکلم پرآوازه دوره عباسی، همچنان هالهای از ابهام شخصیت حقیقی او را در برگرفته است. یکی از ابعاد مبهم شخصیتی وی، گرایش مذهبی و سیاسی اوست ،به طوری که از یکسو در اشعارش، مظاهر الحاد و بی دینی و از سوی دیگرمظاهرایمان به خدا و قیامت مشاهده میشود؛ به لحاظ سیاسی نیز از یک طرف مدافع حکومت عباسیان است و از طرفی دیگر او را در صف شیعیان و علویان مییابیم. مقاله حاضر میکوشد با بهرهگیری از اشعار و مباحث تاریخی مرتبط با زندگی و اندیشه ابونواس، آرای پژوهشگران را در این زمینه نقد و در نهایت او را به عنوان شاعری شیعی و محب اهل بیت (علیهم السلام) معرفی کند.
حداد کاشانی از استادان مسلم شعر پارسی است که با طبعی موزون و لطیف و خدادادی سراینده پرارج ترین شعر پارسی در گونه قصیده، غزل، دوبیتی و رباعی در مدایح و مراثی آل اطهار و سید ابرار و تنبیه و تنبه جامعه خویش میباشد. شیوه "حداد کاشانی" در غزل شیوه عراقی متمایل به سبک هندی و در قصیده از پیروان پر و پاقرص خراسانیان است. او به صنایع و تکلفات بدیعی عشق فراوان دارد و حتی المقدور بیتی از وی خالی ازفنون و صنایع بدیعی نمیباشد. بویژه به تجنیس، مجانست بسیار دارد. اما بطور کلی همه سروده های وی لطیف و پر معنی و سلیس و محکم است....
ابن هاني همچون بسياري از شاعران بزرگ ضمن ضمن حفظ اشعار و اخبار عرب، از ايات قران كريم تاثير پذيرفته و در اشعار خود بدانها، استناد نموده و حقانيت اهل البيت (ع) و مظلوميت انان را ياد آورد شده است. گفتني است او شاعري بود درباري و مداح خليفههايي چون المعزالدين الله و بسان ديگر شاعران، مديحه بيشترين قسمت ديوان او را به خود اختصاص داده است. او از زاويهاي به مديحه نگريسته است كه شايد ديدگاه شاعران ديگر به مديحه بدين گونه نباشد. او با توصيف جنگلها و مدح ممدوحان خود، در حقيقت، مناقب و فضايل اهل البيت (ع) را به گونهاي شيوا، زيبا و دلنشين با ابياتي پر مغز و گوشنواز و به دور از ابهام و تعقيد براي مخاطبان خود در هر عصر و زمان به تصوير كشيده است. در اين مقاله سعي شده است ضمن بيان شمهاي از زندگينامه شاعر، ديدگاه اديبان در مورد وي، اغراض شعري او، ايات به كار رفته در اشعار او و اعتقاد قلبيش به اهل البيت (ع) به تصوير كشيده شود.
از جمله عرصههای تعامل علم و ادبیات شعر تعلیمی است. در واقع یکی از خدمتهای بزرگ ادبیات به علم، حفظ و نگهداری آن از طریق منظومههای تعلیمی در طول قرنهای متمادی است. دیگر آنکه استفاده از شعر تعلیمی، از بهترین روشهای یادگیری محسوب میشود. با این وجود، این نوع شعر که یکی از انواع چهارگانه شعر در جهان به شمار میآید، آنطور که باید مورد بررسی و پژوهش قرار نگرفته است. از این رو، مقاله حاضر میکوشد با تکیه بر دو ادبیات غنی فارسی و عربی، ابعاد مختلف شعر تعلیمی و نقش و جایگاه آن را در تعلیم و تعلم را مورد بررسی قرار دهد.