دکتر صادق رضازاده شفق این کتاب را در 422 صفحه در سال 1320(انتشارات دانشکده پهلوی شیراز) تألیف کرد. این اثر چندین بار به چاپ رسید و به زبانی عربی ترجمه و در ممالک پاکستان، هندوستان نیز مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1348 با تجدید نظر مؤلف بار دیگر به چاپ رسید. پس از فوت دکتر شفق (1350ش) بار دیگر نسبت به چاپ و تکمیل آن اقدام شد. دکتر عیسی صدیق بخش اول کتاب را از دستنوشته های مرحوم شفق زیر نظر استاد زبانشناسی ماهیار نوابی به این کتاب افزود. بخش های دیگر هم با کمک استادان دیگر مقابله و تکمیل شد. کتاب حاضر در دو بخش ادبیات ایران پیش از اسلام و ایران پس از اسلام تدوین شده و از خط و زبانهای باستانی تا عصر مشروطیت سخن رفته است. شرح مختصری از شعرا و نویسندگان مشهور هر عصر و نمونه ای از نظم یا نثر آنها آورده شده است. این کتاب در سال 1352 در تهران به طبع رسید.
این راهنما ریشه فعلهای اوستایی و فارسی باستان و فعلهای فارسی کنونی را که از آن ریشهها گرفته شده، دربر دارد. نقشه کار این است که نخست ریشه فعلهایی که در نوشتههای اوستا فارسی باستان به کار رفته با حرفهای درشت سیاه داده شده و پس از آن صورتهای گوناگونی که این ریشهها به خود میگیرند در میان دو ابرو آمده و سپس معنا یا معناهای آن ریشهها به فارسی داده شده است.
زبانی که امروز ما ایرانیان بدان گفتگو می کنیم کهن ترین یادگار زنده ایست از نیاکان ما که به دست ما سپرده شده است. زبان فارسی یکی از چند زبان کهن فرهنگی است که نزدیک 1400 سال پیش بنا بر نوشته مورخان سده چهارم هجری به همین نام فارسی با پارسی یا پارسی دری (زبان دربار شاهان) خوانده می شده است. پیش از آن هم صورت کهنه تر آن، که پیش از اسلام زبان رسمی کشور شاهنشاهی ایران بوده است، به نام پارسیک یا پهلوی خوانده میشده است. در ادامه، در مورد زبان اوستایی، فارسی باستان، زبان پهلوی، زبان فارسی میانه و سیر تحول زبان در ایران سخن به میان آمده است
کتاب حاضر رساله ایست در جشن سده تولد شاعر شهیر ملی ترکیه، مرحوم توفیق فکرت، که مولف رساله ای مختصر درباره آن شاعر بزرگ به رشته تحریر درآورده و یک سخنرانی نیز در این مجلس که توسط انجمن دوستی ایران و ترکیه ترتیب داده شده بود کردند.
در کتاب تاریخ سال ۱۹۳۳ ضمن کاوشهای تخت جمشید,در دیوار استحکامات,چندین هزار لوح گِلی بامتنهایی به خط میخی عیلامی بدست آمد که اسنادی مربوط به سیزدهم تا بیست وهشتمین سال فرمانروایی داریوش بزرگ میباشد. این مجموعه بخش کوچکی از بایگانی عظیم شاهنشاهی هخامنشی بود که ازهجوم اسکندر جان سالم بدر برده اند. لوح ها بصورت خام نگهداری میشده اند اما درآتش سوزی اسکندراین لوحها تصادفا درلهیب آتش پخته شدند و برای ما محفوظ ماند. این کتاب چاپ سال 1314 می باشد