بزرگ علوی (1375 – 1283ش) یکی از داستان نویسان پیشرو ادبیات معاصر است که در تاریخ ادبیات معاصر ایران نقش بسزایی داشته. مجموعه داستان چمدان، ورق پاره های زندان، چشمهایش، مجموعه داستانهای نامه ها، میرزا، کتاب پنجاه و سه نفر، سالاریها و موریانه از آثار اوست که برخی از آنها را در آلمان نوشته است. وی از سال 1332 به آلمان رفت و در دانشگاه همبولت به تدریس زبان فارسی مشغول شد و آثاری همچون شعرهای خیام و هفت پیکر را به زبان آلمانی ترجمه کرد و تاریخ ادبیات جدید ایران و نیز آموزش زبان فارسی و کار گروهی فرهنگ لغات فارسی به آلمانی را در کارنامه خود ثبت کرد. کتاب حاضر مصاحبه حمید احمدی با بزرگ علوی است که طی 29 جلسه درباره تاریخ شفاهی چپ ایران (1990- 1920م) انجام شده و بعد از حیات علوی منتشر شده و اولین کتاب از مجموعه خاطره های شفاهی ایران است که در آن تاریخ شفاهی چپ ایران مطرح و هدف اصلی این مصاحبه بوده است. این کتاب در سال 1377 توسط دنیای کتاب در تهران به چاپ رسید.
این دفتر (سوره – جنگ سیزدهم) مجموعه ایست از قصه، شعر، مصاحبه و مقاله از شاعران و نویسندگان معاصر که در سال 1366 توسط انتشارات حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی منتشر شده است.
دفتر حاضر(سوره – جنگ یازدهم) شامل چند بخش است: قصه، مصاحبه (با دکتر علی معلم)، شعر و مقاله.
محمود احمدی در سال 1309 خورشیدی در روستای رک از توابع شهرستان بیرجند دیده به جهان گشود. پس از عزیمت به مشهد و پرداختن به حرفه بنایی به یکی از معماران چیره دست مشهد تبدیل شد. حضور پیگیر او در محافل ادبی شعرای برجسته مذهبی مشهد از یک سو و مطالعه آثار تاریخی و مذهبی اسلام و شیعه و شاعران برجسته زبان فارسی از سوی دیگر قریحه شعری وی را شکوفا کرد. محمود احمدی از میانسالی سرودن شعر مذهبی در وصف ائمه اطهار را آغاز کرد. کتاب کنونی گزیده سروده هایی است که از آثار چاپ نشده وی گردآوری شده است. این شاعر در فروردین ماه 1383 خورشیدی در شهر مشهد دیده از جهان فروبست. این کتاب همراه با ضمیمه ایست با عنوان تشیع در شعر پارسی.
این نوشته هدفش بررسی و نقد نگرش شاملو به زن در شعر او است. از این رو، به محتوای سرودههای این شاعر بزرگ توجه دارد، نه شکل و زبان آنها. این نقد شیوه زندگینامهای را برنگزیده است و تنها متن شعرهایی از شاملو را میکاود. بنابراین، اعتنایی به اسناد موجود درباره زندگی او ندارد. یادآوری میکنم که شاملو بیشتر در عاشقانههایش به زن پرداخته است و سرودههای ازاین دست او را بیشتر در دو مجموعه میتوان یافت که نامشان با آیدا آغاز میشود: آیدا در آینه و آیدا: درخت و خنجر و خاطره! شاملو به زنان و مسائلشان توجه خاصی ندارد و خود این غفلت پرسشانگیز است. چرا که او شاعری مضمونگرا (در برابر شکلگرا) و متعهد است و شعرهای اجتماعی و سیاسی بسیاری دارد. سبب گزینش شعر شاملو برای این جستار، جز جایگاه والای آن در ادبیات معاصر ما، اهمیتش به مثابه آینه دورانی از فرهنگ و اندیشه روشنفکران ایران است. در بین شاعران ایرانیای که شعر زنان گفتهاند، فروغ فرخزاد چهره شاخصی است. هر چند در برخی از کارهای او هم تاثیر نگاه مردانه پیدا است. منظورم از شعر زنان نوعی شعر است که در آن پدیدهها، به ویژه زنان و مسائلشان، از منظر زنان دیده میشوند. برای شناخت جنبههایی از جهانبینی شاملو و رابطه آنها با نگرش او به زنان و مسائلشان تا حدی تلاش کردهام. اما میدانم که این مهم به کار بیشتر و فضای گستردهتری نیاز دارد.