کتابخانه مجازی ادبیات

شاید بعضی ها تصور نمایند که آثار بجای مانده فرهنگی از ادوار مختلف و زمانهای متفاوت فقط مربوط به مردان بوده و زنان هیچگونه نقشی در آفرینش ادب و فرهنگ نداشته اند در صورتیکه زنان زیادی در این جهان پهناور آفرینندگان آثار بزرگی شده اند. وقتی در آثار و احوال بانوان شاعره این کشور شعر و ادب پرور مطالعه می نمائیم و بزرگانی چون رابعه، مهستی و پروین اعتصامی را مانند ستارگان درخشانی در آسمان ادبیات کشور مشاهده می کنیم بر خود می بالیم که در کنار مردان نام آور میدان شعر و ادب بودند زنانیکه کم از مردان نبوده و مایه مباهات و افتخار این سرزمین بوده اند. صاحب لباب الالباب وقتی از رابعه قزداری سخن به میان میآورد گوید: رابعه اگر چه زن بود اما به فضل بر مردان جهان بخندیدی، فارس هر دو میدان و والی هر دو بیان، بر نظم تازی قادر و در شعر پارسی بغایت ماهر...

شاید بعضی ها تصور نمایند که آثار بجای مانده فرهنگی از ادوار مختلف و زمانهای متفاوت فقط مربوط به مردان بوده و زنان هیچگونه نقشی در آفرینش ادب و فرهنگ نداشته اند در صورتیکه زنان زیادی در این جهان پهناور آفرینندگان آثار بزرگی شده اند. وقتی در آثار و احوال بانوان شاعره این کشور شعر و ادب پرور مطالعه می نمائیم و بزرگانی چون رابعه، مهستی و پروین اعتصامی را مانند ستارگان درخشانی در آسمان ادبیات کشور مشاهده می کنیم بر خود می بالیم که در کنار مردان نام آور میدان شعر و ادب بودند زنانیکه کم از مردان نبوده و مایه مباهات و افتخار این سرزمین بوده اند. صاحب لباب الالباب وقتی از رابعه قزداری سخن به میان میآورد گوید: رابعه اگر چه زن بود اما به فضل بر مردان جهان بخندیدی، فارس هر دو میدان و والی هر دو بیان، بر نظم تازی قادر و در شعر پارسی بغایت ماهر...

فضولی فرزند زمانه‌ای آشوب‌زده و آکنده از تضادها است، برآمده در عراق قرن دهم که از چنگ بسی متصرفان بازرسته و هنوز به دام بسی دیگر باید گرفتار آید. سرزمین بیداد، سرزمین حماسه و افتخار، سرزمین دربارهای پرشکوه و شاهان افسانه‌ای، کالبدی که بسا خون‌های ناهمگون بشری در آن می‌جوشد، از یکدیگر برمی‌آید و باز در یکدیگر فرو می‌ریزد. در این کتاب زندگی و شعر محمد فضولی شاعر قرن دهم بررسی و تبیین شده است.

آينه از نمادهاي ريشه‌دار در ادبيات جهان است. در زبان سقراط، هنر آينه‌اي است كه جهان عيني را منعكس مي‌كند. در طول تاريخ نيز آينه در زبان هنر اين خاصيت را داشته است، در مقاله حاضر حضور نمادين آينه از ديرزمان تا شعر مولانا بررسي مي‌شود. بخشي از سخن نيز درباره چنگ، آن ساز معروف است و از نقش همپايه آينه و چنگ هم در جاي خود و در پايان مقاله سخن گفته شده است.