نجمالدين رازي عارفي است که در ظاهر با عالم سياست بيگانه است. اما علاقهمندياش به انسان و سرنوشت و سعادت و شقاوت او که با شيوه اداره کشور مرتبط است، وي را به طرح مسائل سياسي وا ميدارد. در اين مقاله خواهيم ديد که او با تکيه بر طرح واره ذهنياش که بر بنياد باورهاي عرفاني و ديني او استوار است، اولا بر ضرورت حکومت تأکيد ميورزد و ثانيا دولت و دين را چنان دو روي يک برگ ميداند و معيارهاي ارزيابي حکومت و حاکمان را از شريعت اخذ ميکند. از سخنان او در مرصادالعباد بر ميآيد که اجزا و عناصر حکومت مورد نظرش، بايد مثل اعضاي بدن با يکديگر و با کل نظام در تعامل باشند. به نظر او حکومت به هرمي ميماند که شاه در رأس آن قرار ميگيرد و وزير و کارگزاران، بخش مياني آن را تشکيل ميدهند و مردم که گستردهترين و محرومترين طبقه اجتماعي را به وجود ميآورند، در پايه اين هرم قرار دارند. از آنجا که ميبيند، شاه با خودکامگي و اختيارات نامحدود حکم ميراند و کارگزاران ديگر با پرداخت رشوه و خدمت، به حوزه قدرت راه مييابند؛ نويسنده مثل هميشه، به جاي بيان واقعيتهاي موجود، به توصيف «آن چه بايد باشد» ميپردازد. از خلال همين توصيفهاست که خواننده ساختارشکني کرده، به نگفتههاي متن پي ميبرد و در مييابد که حکومت موجود، چيزي جز نظام تباه نيست. نظامي که در آن جماعتي عظيم استثمار ميشوند تا مشتي محدود ثروت اندوزند.
کتاب چای، گپ و سیاست نوشتههای پراکندهای مربوط به رویدادهای روز است که در سال 1357 و توسط فریدون تنکابنی نویسنده کتاب منتشر شده است
قاسم غنی (1272-1331 شمسی ) سیاستمدار، پزشک، ادیب و نویسنده نامدار ایرانی است. این ادیب فرزانه آثار ارزنده بسیاری به یادگار گذاشته است که کتاب پیش رو یکی از آنهاست. حکومت و حزب، وکالت و وزارت، وکالت در زمان رضاشاه، راه اصلاح انتخابات، مکتب فساد اخلاق، حکومت ملی و روش دموکراسی، مقام سلطنت، دو چیز در درجه اول، روس و انگلیس، ایران و آلمان، سیاست رضاشاه، ایران و آمریکا، لزوم نزدیکی به امریکا، اصلاحات اقتصادی، مبارزه با فساد و استواری اساس اقتصادی ایران عناوین مطالب این کتاب می باشند که در سال 1334 توسط انتشارات مجله یغما در اختیار علاقمندان قرار گرفت.
شبستری در مثنوی گلشن راز که متنی عرفانی است، با تکیه بر پیوند دیرینه عرفان و زیبایی، برای بیان و تجسم بخشیدن به دریافتههای مجردش، از ابزارهای گوناگون زیبایی آفرینی و جمال افزا استفاده میکند تا انتقال پیامش را آسان کند و بر تاثیر کلامش بیفزاید. مقاله پیش رو، گلشن راز را از منظر زیباییشناسی نگریسته و بر آن است تا نشان دهد که شیخ محمود شبستری، تشبیه را ابزاری مناسب برای بیان مشابهتهای خیالانگیز میان مفاهیم مجرد و پدیدههای عینی تشخیص داده و به فراوانی از آن استفاده کرده است. اما او برای انتقال اندیشههای عمیقتر یا تجربههای شهودی، به ترتیب استعاره و نماد را به کار میگیرد، هم چنان که برای بیان مفاهیم و اندیشههای دو سطحی، کنایه، ایهام و پارادوکس را ابزارهایی کارآمد مییابد که قادر به انتقال چنین دریافتههایی هستند.