ابوالعلاء معري از اديبان و انديشمندان قرن چهارم هجري است که از طريق شعر و ادب توانست افکار خود را جاودانه سازد. آرتور شوپنهاور، فيلسوف نامآور قرن نوزدهم آلمان نيز از ادبيات بهره فراوان گرفت و خود يکي از بزرگترين استادان نثر زبان آلماني است، ولي آنچه ميان اين دو تن قابل مقايسه و بررسي است، افکار فلسفي بدبينانه اين دو است که هر دو با تفاوتهايي در نظريه و عمل به تبيين آن دست زدهاند. اين دو انديشمند نقاط اشتراک و اختلاف فراواني دارند و شايد نقاط اشتراک آن دو بيش از نقاط اختلافشان باشد.
تفرج صنع مجموعۀ برخی مقالات و گفتوگوهای مطبوعاتی عبدالکریم سروش در موضوعات علم اخلاق، فلسفۀ علم و تکنولوژی و علوم انسانی است. هفتهها و ماههایی که این مصاحبهها انجام میشد و تحریر مییافت، ایامی پر التهاب بود و نام علوم انسانی در مخاطب ناآشنا نفرت و وحشت را با هم بر میانگیخت؛ نفرت از علومی که به صورت علم مینمایند و به واقع علم نیستند و وحشت از دانشهایی که جمعی شعبدهباز برای بندنهادن بر پای مستضعفان و ربودن سرمایۀ ایمان آنان پرداخته و برساختهاند و به امتهای ستمکشیده به تزویر و فریب فروختهاند. غوغای سختی در معاندت و معاضدت این علوم برآورده بودند و از دو طرف کشمکش عنیفی میرفت.
نوشتار حاضر با مباحثی در باب اسمشناسی تاریخی آغاز شده و به دنبال آن با استناد به آثار دینی، اساطیری و فلسفی از دورههای مختلف تاریخی سخن به میان آمده است .در بخش دوم نیز درباره تجلی فرهنگ در دورههای اساطیری ماقبل یونان، دوره یونانی، قرون وسطی، دوره اسلامی و دوره جدید توضیح داده شده است .
تاریخ ادبیّات عبارت است از داستان تطوّر و تحوّل ادبیّات در گذر زمان و وظیفه اصلی آن تعیین لحظههای تغییر ادبیّات است. برای سهولت در فهم تاریخ ادبیّات، نیازمند تقسیمبندی آن هستیم که این تقسیمبندی باید تابع اصول و موازینی خاص باشد. تاریخ ادبیّات عربی نیز از این قاعده مستثنی نیست. این پژوهش به نقد و بررسی تقسیمبندی تاریخ ادبیّات عربی و نامگذاری دورههای آن از ابتدا تا آغاز دوره نهضت عربی میپردازد. بنابراین، در ابتدا به نقد دورهبندی تاریخ ادبیّات عربی در نزد مورخین پرداخته و سپس مبانی تقسیمبندی را ارائه داده و نهایتاً به دورهبندی و نامگذاری آن با رویکردی جدید نظر دارد. یافتههای پژوهش نشان میدهد، ادب عربی که با ظهور اسلام از چنگ درگیریهای قبیلهای رها شده و در عهد امویان در خدمت احزاب مختلف قرار گرفته بود، در آغاز قرن دوم با سرازیر شدن فرهنگ و تمدّن ایرانی به دامان آن به اوج شکوفایی خود رسید و سرانجام با حمله مغولان و پراکندگی جهان اسلام و استقلال ایران، در سایه حاکمیّت ترکان به خوابی عمیق فرو رفت که تا عصر نهضت عربی بیدار نشد.
در این مقاله به معرفی کتابهای «الکتاب العربی المخطوط و علم المخطوطات»، «پژوهشهای نسخهشناختی تطبیقی» و «شکوه پارسی» پرداخته شده است.