نشانههای زبان شعر با بهرهگیری از توان القایی حیرتانگیز ناشی از توان القایی زبان عادی و توان القایی منبعث از شگردهای هنری و انواع هنرمایهها، از نشانههای زبان عادی فاصله میگیرند و کارکردی القایی مییابند. در نشانهشناسی القایی، نشانههای زبانی، در نسبت تنگاتنگ با مصادیق خود و با انتزاع هنری و آفرینشگرانه مختصات معنایی انتزاع نشده از آنها، خود در حکم دالهایی برای مدلولهای قابل آفرینش شعری عمل میکنند و بدینسان دلالت زبانی را از دلالت شعری، متمایز میدارند. نشانههای زبانی، نشانههایی آوایی، دلبخواهی، یا ناانگیخته، قراردادی و عهدهدار امر ابلاغ پیاماند. در مقابل، نشانههای شعری، نشانههایی معنایی، انگیخته، غیر قراردادی و عهدهدار امر القای پیام هستند. ملاحظات مصادیقی مبنای دال شعری، همانا حوزه تناسبات، انگیختگیها،گریز از قراردادها، آفرینش معانی برآمده از دل معانی دیگر یا معنای معطوف به معنا، القا و فراروی دالهای شعری از نشانههای زبان ارتباطی است. القای شعری، برعکس ابلاغ زبانی، راه را بر مکاشفه و آفرینش سویههای غایب پیام و معناها و تعبیرهای ذهنی متلون و متموج در فضای پرابهام، پرمعنا و مهآلود، و پراشارت پررمزوراز تصویر شده در شعر، هموار میسازد و شعر را به عرصهای برای آفرینشگری خواننده تبدیل میکند.
بودا بیش از 2500 سال پیش در حالی که زیر درختی نشسته بود، با اشراقی عظیم به بیداری رسید و به معرفت تعیینکننده درباره سرنوشت آدمی راه برد و با یقینی تزلزلناپذیر پی برد که خود از رنج آن سرنوشت رهایی یافته است. با گذشت زمانی چنین بلند گوئی غبار زمانه از شفافیت پیام و اشراق بودا نکاسته است. افسون بودا هنوز در ما کارگر است و نه در ما که حتی در پیشتازترین اندیشمندان امروز فرهنگ غرب از جمله کلود لوی اشتروس. اما چرا؟ و آیا این خود قابل دفاع است؟ آیا اهل رازی از دیار شرق که در نیمههای هزاره نخست پیش از میلاد در دل شرایط تاریخیای به کلی بیگانه و متفاوت از روزگار ما میزیست چه در چنته دارد تا امروز و اکنون برای دنیای معاصر به ارمغان آورد؟
این کتاب ترجمه فارسی «زبان» اثر لئونارد بلومفیلد زبانشناس بلندآوازه آمریکایی است. این کتاب در حوزه بررسیهای زبانی جایگاهی ممتاز دارد. چه از یکسو انتشار آن موجب رونق بیش از پیش مطالعات زبانشناختی و تأسیس گروههای مستقل زبانشناسی در دانشگاهها شد و از سوی دیگر خود آغازگر دورانی طولانی، به نام «عصر بلومفیلد» و رویکردی خاص به نام «مکتب بلومفیلد» در تاریخ تکوین زبانشناسی همگانی گردید که تا ورود چامسکی به صحنه پایید. این کتاب برای نخستین بار تصویر جامع، منظم، منسجم و سخت عالمانهای را از نظام زبان و سطوح مختلف ساختار آن به دست میدهد و آن با انواع اطلاعات پیرامونی ولی ضروری همراه میکند؛ از جمله اطلاعات درباره پیشینه مطالعات زبانی، نقش زبان، جوامع زبانی، زبانهای جهان و بالاخره جایگاه دانش جدید زبانشناسی ساختگرا و توصیفی در میان دانشهای زبانی دیگر مثل زبانشناسی تاریخی و تطبیقی، گویششناسی و نظایر آن.