کتابخانه مجازی ادبیات

در این کتاب تلاش شده با آماده سازی نوشته هایی ساده، با روش غیرمستقیم و طرحی داستانی، اطلاعات کلی، عمومی و پایه را درباره هنرهای گوناگون در اختیار همگان به ویژه نوجوانان قرار دهند و راه ارتباط با جهان را هموارتر کنند. مجموعه "هنر به زبان ساده" در چهار بخش تهیه خواهد شد: 1. هنرهای دیداری: نقاشی، خطاطی، عکاسی، معماری، گرافیک 2. هنرهای نوشتاری: داستان، شعر، 3. هنرهای شنیداری: موسیقی 4. هنرهای نمایشی: نمایش، سینما و در انتهای کتاب کتاب نامه پایه اصطلاحات پایه و هنرمندان و آثار مهم هر رشته را نیز معرفی میشود...کتاب دریای عزیز اطلاعات پایه درباره شعر را در اختیار علاقمندان می گذارد.

در این مجموعه، دو رساله کوتاه از حکیم "عمر خیام"، متن عربی و ترجمه فارسی به طبع رسیده است .در رساله اول، سه مسئله مطرح و پاسخ داده شده است .این مسائل درباره نفوس ناطقه، حوادث امکانی باطل، و اثبات وجود زمان به حرکت و حد حرکت، و سپس قائم نبودن حرکت به ذات خود، است .رساله دوم نیز "پرتوی عقلانی بر موضوع علم کلی "نام دارد .

کتاب شریف مثنوی معنوی اثر عارف نامدار جلال الدین محمد بلخی از شاهکارهای ادبیات عرفانی جهان است. مولانا بهترین سخنگوی کتاب خویشتن است و کامل ترین معرفی را به زیباترین وجه از مثنوی تقریر و بیان کرده است. وی با کتابش برخورد و دریافتی جاندار دارد. او اثرش را پدیده ای ارزنده می بیند که تولد و تکامل و تعالی دارد. شرح و تفسیرهای نوشته، شده بر مثنوی از نظر زمانی وسیع و چشمگیر و از نظر مکانی درخور توجه است. کتاب حاضر نیز یکی از شروح معتبر و مرجع گذشتگان است که در قرن 11 هجری به دست یکی از بزرگان به نام محمدرضا بر مثنوی نگاشته شده و شارح سعی کرده است ضمن شرح مختصر ابیات مشکل، توضیح لغات، بیان روابط معنایی ابیات و داستان های مثنوی، اشارات مختلف قرآنی و حدیثی مثنوی را نیز درحد وسیعی بیان کند. این شرح از مفصل ترین شروح عرفانی مثنوی است و از نظر حجم و محتوا به شرح انقروی نزدیک است. با مطالعۀ این اثر می توان به عمق اطلاعات شارح در فهم و شرح ابیات مولانا پی برد.

مثنوی «سخن آباد» مولاناست. این آبادشهر، از معدود شهر‌های بشری قدیم است که نه تنها بناهای آباد آن خراب نشده، بلکه هر روز و برساعت ساکنان و سیاستگران و مقیمان آن بیشتر می‌شود و حسن و آبادانی روزافزونی می‌یابد. مولانا «ناطق کاملی» است که بر سر خوانش هرگونه آشی هست تا برمهمانی به قدر هاضمه و اشتها از آن بهره‌گیرد. اما این خیرخواه الهی برای اینکه پندهای الهی و معنوی خویش را به متعلمان بدخواهان بشنواند و بنوشاند، برای سخن گفتن خویش طرح‌هایی نهاده است. او نیکوکار ایثارگری است که نشانه‌های بسیاری از نیکوخواهی و نیکوگویی خویش را نشان داده است. لطافتی که در موج سخن او هست، نشان آشکار آن است.