در حوزه آموزش کاوي زبانهاي دوم، راهبردهاي يادگيري زبان در زبانهاي بيشماري شناسايي شده و تاثير عواملي مانند سن، جنس، انگيزه، هوش و سطح مهارتهاي زباني بر به کارگيري آنها مورد بررسي قرار گرفته است. اما در زمينه آموزش کاوي زبان فارسي به عنوان زبان دوم، پژوهشي انجام نشده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط ميان مليت با به کارگيري راهبردها، در ميان فارسي آموزان غيرايراني انجام شده است؛ چنانکه بر مبناي پرسشنامه راهبردهاي يادگيري زبان آکسفورد (1990)، روي 156 فارسي آموز غيرايراني پسر و دختر با سيزده مليت گوناگون در دانشگاه بين المللي امام خميني (ره) شهر قزوين صورت گرفته است. آمار استنباطي و آزمونهاي آماري نشان دادند ميانگين کلي استفاده از راهبردها در ميان مليتهاي مختلف اختلاف ناچيزي با يکديگر دارند که معنادار نيست. ولي آمار توصيفي بيانگر آن است که ترتيب اولويتهاي فارسي آموزان از مليتهاي مختلف با هم تفاوت دارند. علاوه بر آن، يافتهها نشان ميدهند که به طور کلي، فارسي آموزان با مليتهاي مختلف از راهبردهاي فراشناختي و اجتماعي بيشتر از ساير راهبردهاي يادگيري استفاده ميکنند.
زبان شیرین فارسی با پیشینه سه هزار ساله خود، فراز و نشیبهای زیادی را سپری کرده است. آغاز گسترش این زبان که با تشکیل دولت ماد آغاز می شود، آگاهی درستی در دست نیست، زیرا دوره کوتاه حکومت ماد، مجالی برای ترویج آن نبوده است. اما آنچه امروزه از آن برداشت می شود، زبان فارسی مادها، پایه زبان کردی امروز به ویژه زبان مردم اورامان است. زبان پارسیان، فارسی باستان بوده که یکی از زبانهای کهن ایرانی است. زبانهای ایرانی جزو زبانهای هند و اروپایی، شاخه ای از زبانهای هند و اروپایی است. این زبان با زبانهای مادی جدایی عمده ندارد. این هر دو زبان، آریایی شمرده شده و با زبانهای خوارزمی، سغدی، اوستایی، سکایی، و نظایر اینها خویشاوندی داشته است. باید بدانیم که در ایران کهن زبان فارسی در همه جا به یک شیوه جاری نبوده است، چنانکه امروزه هم در گیلان و مازندران و کردستان و لرستان و خراسان و اصفهان و یزد و کرمان و فارس با نواها و شیرینی هایی که در زبان و گویش آنها وجود دارد، همه اینها زبان فارسی است. در ایران باستان هم گویشها و نواهای زبان فارسی گوناگون بوده و هر دوره گویش مردمی که دولتمردان از میان آنها بر می خواسته اند، زبان رسمی روزگار می شده است...
نويسنده در اين كتاب نظريه تازهای را درباره شيوه خط فارسی ارائه كرده است. چون ناشر اعتقاد دارد كه ارائه هرچه بيشتر نظريات گوناگون در اين زمينه شايد بتواند به پايان بخشيدن به اين آشفته بازار كنونی در مورد رسمالخط فارسي ياری رساند، از انتشار آن استقبال كرده است. نویسنده در این کتاب نظریه تازه ای را درباره شیوه خط فارسی ارائه کرده است. چون ناشر اعتقاد دارد که ارائه هرچه بیشتر نظریات گوناگون در این زمینه شاید بتواند به پایان بخشیدن به این آشفته بازار کنونی در مورد رسم الخط فارسی یاری رساند، از انتشار آن استقبال کرده است. از آنجا که موضوع کتاب (و بنابراین شیوه خط فارسی بکار رفته در آن) مستلزم حفظ رسم الخط پیشنهادی ایشان بوده، رسم الخط ناشر اعمال نشده است. لازم به ذکر است ناشر خود بر پایه آخرین شیوه نامه های موجود و برای حفظ یکدستی در آثار منتشره خویش، شیوه نامه خاص خود را دارد که با پیشنهادهای ایشان لزوما سازگار نیست.
پیش از پرداختن به اهداف یادگیری و گزینش محتوای زبانی و نیز بررسی مفاهیمی همچون فارسی پایه، فارسی آموزشی، فارسی اصیل و فارسی ابزاری، شایسته است که میان واقعیت زبان و راهبرد(های) آموزشی کاملا تمایز قائل شویم. به عبارت دیگر، آنچه معلم زبان فارسی به فراگیران فارسی در مقام زبان خارجی (یا زبان دوم) آموزش میدهد همیشه همان موضوع مورد مطالعه متخصص زبانشناسی فارسی نیست. زبان فارسی واقعیتی یکنواخت و همسان نیست، بلکه برعکس، واقعیتی پیچیده است که بسته به گویشوران، اهداف آنان، موقعیت اجتماعی و فرهنگی و شغلی آنان، وابستگی جغرافیایی آنان و نیز موقعیت گفتار میتواند تفاوتهایی گاه بسیار عمیق از خود نشان دهد.