کتابخانه مجازی ادبیات

روان‌شناسی در دهه 1960 متحول شد و از مطالعه رفتار به مطالعه فرایندهای ذهنی گرایش پیدا کرد. در دل این تحولات، روان‌شناسی زبان نضج گرفت. روان‌شناسان زبان از فرضیه‌هایی که امروزه ساده‌لوحانه به نظر می‌آیند، آغاز کردند و با کشف روزافزون پیچیدگی‌های زبان به پیچیدگی‌ امروز رسیدند. در این کتاب زمینه‌های عمده علم روان‌شناسی زبان به اختصار و به زبانی ساده توضیح داده شده است. مطالعه این کتاب می‌تواند برای دانشجویان رشته‌های زبان‌شناسی و روان‌شناسی سودمند باشد.

زبان همیشه از مضمون‌های مهم اندیشه و تحلیل، خواه در فلسفه و خواه در بررسی‌های مستقل زبان‌شناختی بوده است. اما در قرن بیستم شیوه برخورد با آن تفاوتی ماهوی یافت و این تفاوت عمدتاً مدیون کارهای دو نفر است: سوسور و ویتگنشتاین. آثار این دو بر تفکر درباره زبان تأثیری تعیین‌کننده نهاد و موضوع بحث‌ها و تفسیرها و بررسی‌های گسترده‌ای شد. این کتاب از معدود آثاری است که به مقایسه دیدگاه‌های این دو اندیشمند پرداخته و تفاوت‌ها و نیز نزدیکی‌های جالب توجه افکار آنان را که البته مستقل از هم تکامل یافتند، نشان می‌دهد.

مقایسه دو شعر بلند «صدای پای آب» «سهراب سپهری» و «والت ویتمن» نشانگر ذهنیت روانی و اخلاقی این دو شاعر است. اگر چه تأثیر دیدگاه ویتمن بر این شعر سپهری کاملا مشهود است، اما این تأثیرگیری به ورای یک تقلید ساده قدم می‌نهد و بارتابی از ساختار تازه در شعر و سرودن شعر است. این دو شعر که روایتی از سیاحت این دو شاعر است، بیانگر تجربیات درونی و برونی و مشاهدات این دو در مسیر روشنایی، حقیقت و وحدت است.

در پژوهش حاضر، اختلال‏های کنشی را در بیان شفاهی اسمهای ساده (مانند کتاب)، مرکب فعلی (مانند کمر‏بند) و مرکب غیر‏فعلی (مانند کتاب‏خانه) زبان فارسی در دو بیمار زبان‏پریش بروکا و یک بیمار ترانسکرتیکال حرکتی، به‏صورت موردی و با استفاده از آزمون‏های نامیدن در مواجهه و تکرار مطالعه می‌کنیم تا روی‏کرد استفاده‏شده از‏سوی آنها را در تولید این اسم‌ها مشخص کنیم. در این مطالعه، تفاوت معناداری بین خطا‏ها در کاربرد اسم‏های ساده و مرکب و نیز بین نوع خطا و هسته نحوی و معنایی اسم‌های مرکب دیده می‏شود؛ در صورتی که بین میزان خطا و مقوله دستوری سازنده اسم‌های مرکب فعلی و غیر‏فعلی، ارتباط معناداری وجود ندارد. بیماران اسمهای ساده را به‏صورت کلی، اسم‌های مرکب را در آزمون تکرار به‏صورت تقطیع و در آزمون نامیدن، هم به‏صورت کلی و هم به‏شکل تجزیه به اجزای سازنده پردازش کرده‏اند.