از آن هنگام که انسان خود را شناخته است تا به امروز، همیشه این پرسش برای او مطرح بوده است که راه نجات و رستگاری در این دنیا چیست؟ به همین دلیل در دورههای مختلف زندگی بشر، انسانها در جستجو و کوشش برای پاسخگویی به چنین پرسشی بودهاند. مفهوم انسانآرمانی (ایدهال) همیشه در طول تاریخ بشر مورد بحث بوده است و معنی و مضمون آن در آثار باقیمانده از ایران باستان، فلسفه یونانی و کلام و فلسفه اسلامی موجود بوده است. در دوران معاصر نیز حاکمیت اندیشههای لیبرالیستی، ناسیونالیستی، سوسیالیستی و اسلامی در مناطق گوناگون جهان باعث پیدایش و حاکمیت گفتمانهایی برخاسته از این اندیشهها در کشورهای مختلف شده است. از جمله گفتمانهای فکری دوران معاصر ایران، گفتمان دینی است. در این گفتمان نیز چون تمام گفتمانهای فکری، فرهنگی دیگر تعریفی از انسانآرمانی به دست داده شده است. در این جستار پس از تعریف این مکتب فکری با روش تحلیل ـ توصیفی به بررسی انسان آرمانی این گفتمان ناشی از آن در رمان روی ماه خداوند را ببوس پرداخته شده و عناصر اصلی آن تبیین گردیده است.
کتاب افسانه دنیا و تجلی خدا چند نوول از خانم انور قهرمان است با مقدمهای از استاد سعید نفیسی که در سال 1340 توسط چاپ اتحاد منتشر شده است
با وجود نقدها و نوشتهها و اظهارنظرهای گوناگون و متفاوت درباره رمان «کلیدر» محمود دولتآبادی، اما در یک نکته میتوان اشتراک نظر داشت که کلیدر مطرحترین رمان دوران معاصر است و از اینرو در جامعه ادبی کشورمان، نیاز به مجموعهای دارد که بتواند دربرگیرنده نقطهنظرهای مختلف ـ چه موافق یا مخالف ـ درباره این رمان باشد. این کتاب از این منظر گردآوری شده و از مطالب آن از نگاههای متفاون به این رمان نگریستهاند.
ابوعبدالله جعفر بن محمد رودکی از ارکان مهم شعر فارسی است تا بدان حد که او را پدر شعر فارسی لقب دادهاند. بیشک این جایگاه مهم در سایه طبع بلند و اندیشه خلاق او به دست آمده است. بازتاب این ویژگیها به جز دیگر توانمندیهای او در عرصه هنر موسیقی مرهون اشعار والای او بوده است که امروزه متأسفانه با وجود فراوانی آن، جز ابیاتی اندک باقی نمانده و همین مقدار مبین چیرگی و توانایی او در ادب فارسی است. این مجموعه مقالات حاصل سخنرانی استادان زبان و ادب فارسی است که در همایشی به مناسبت بزرگداشت هزاروصدمین سال وفات این شاعر بلندآوازه ارائه شده است.
با انقلاب مشروطه، شعر حضور بيشتري در ميان عوام يافت و شاعران، شعارها و پيامهاي انقلابي را در قالب زبان ساده عاميانه براي آگاهي و تشويق مردم به کار گرفتند. نيما نيز از زباني نزديک به زبان گفتار در آثار خود بهره جست. پس از او شاگردانش، به ويژه فروغ فرخزاد شعر را به گفتار طبيعي نزديک کردند؛ بنابراين آنچه را که در دو دهه اخير به آن "شعر گفتار" ميگويند، محصول شعر بعد از فروغ است. مدعيان اين نوع شعر معتقدند با اتکا بر زبان روزمره و بهرهگيري از وزن طبيعي کلام، آثاري ميآفرينند که لحن گفتار بر آن حاکم است و چنان وا مينمايند که گويي براي مخاطب حاضر سخن ميگويند. اما بعضي از آنها در هماهنگي با شيوه شاعران موج نو و حجم، با زبان گفتار رفتاري نامتعارف کردهاند و به نوعي آشناييزدايي افراطي در زبان دست زدهاند. بدين سبب ميتوان شعر گفتار را به دو دسته معناگرا و معناگريز تقسيم کرد. نتيجه بررسيها نشان ميدهد که وجوه تمايز اين نوع شعر از ساير جريانهاي شعري معاصر، هنوز در حدي نيست که بتوان آن را يک جريان مستقل شعري به شمار آورد.