مکتب عرفانی مولانای رومی از کتب ابن عربی مستقل است. اثبات دیدار مولانا با ابن عربی در دمشق (در سالهای جوانی مولانا و پیری ابن عربی) و نیز دوستی و مصاحبت و مجالست مولانا با صدر قونوی (بزرگترین مروج و معلم تعالیم ابن عربی) در قونیه (در سالهای پایانی عمر این دو) یا اشتراک بعضی افکار، برای اثبات اینکه مولانا تحت تأثیر افکار ابن عربی واقع شده باشد، کافی نیست، زیرا: اولا ـ دیدار مولانا با ابن عربی در دمشق، ملاقاتی گذرا پیش نبوده است. ثانیا ـ مصاحبت و مجالست مولانا با صدر قونوی در قونیه، در زمانی بوده است که مولانا، در تصوف و معارف صوفیه به مرتبه کمال رسیده سات و دارای استقلال نظر بوده است. بخش نخست این مقاله در شماره 11 بهار 1379 به چاپ رسید. اینک بخش دوم آن به خوانندگان محترم تقدیم میگردد. ثالثا ـ شیوه سیر و سلوک طریقتی مولانا،پس از رسیدن به شمس تبریزی او را از مکتب اسلاف خود و مشایخ سلف او(یعنی پدرش بهاء الدین ولد سلطان العلماء بلخی و نیز جانشین پدرش برهان الدین ترمذی و دیگران) جدا کرد. مولانا با بیان ساده و فشرده و در قالب داستان و قصه با استفاده از منابع مختلف از جمله کلیله و دمنه، الهینامه(جدیقه الحقیقة)سنایی و آثار عطار، حقایق عرفان عملی و علم باطن را در طبق اخلاص نهاده است و اما ابن عربی، پایهگذار عرفان عملی و علم باطن را در طبق اخلاص نهاده است. اما ابنعربی، پایهگذار عرفان نظری و تفکر عرفانیست و کمال حقیقی را در گروه فهم برهانی و وجدانی و معرفت عقلانی و فرا عقلانی میداند و از این رهگذر به بهاء الدین بلخی(پدر مولانا) و برهان الدین ترمذی (استاد و مرشد مولانا) شبیه است که شمس تبریزی مولانا را از مطالعه آثارشان منع کرده است. رابعا ـ برخلاف نتیجهگیری هانریکربن که استناد شارحان مثنوی را در ایران و هند به آثار ابن عربی دلیل تأثیر ابن عربی در مولانا میداند، اینگونه شرح و تفسیرها تنها حکایت از مقبولیت تام و تمام افکار ابن عربی در ایران و هند دارد که شارحان مثنوی در ایران و هند نیز از همین گروه بودهاند. در مثل ما میبینیم، جامی که یکی از شارحان بزرگ آثار ابن عربیست، «نینامه» خود را که شرح ابیات نخستین مثنوی معنوی است، براساس مکتب ابن عربی ـ وحدت وجود و اعتباری بودن تعین و ماهیت ـ ساخته است.اما این واقعیت، تنها گزارشگر این حقیقت است که شارح این ابیات(جامی)، در عرفان نظری تابع بیقید و شرط ابن عربیست و همهء معارف الهی را به استشهاد آثار ابن عربی و صدر قونوی تفسیر و تبیین میکند. نینامه جامی، نمیتواند دلیل بر تأثیر ابن عربی در مولانا باشد بلکه تنها دلیل بر تأثیر ابن عربی در جامیست.چنان،که باز اگر شرح حاج ملاهادی سبزواری بر مثنوی سرشار از اصول عرفانی ابن عربی و همت متعالیه ملاصدرا است، دلیل بر تأثیر ابن عربی و ملاصدرا در سبزواریست نه در مولانا.پس، باید نتیجه گرفت که در آثار مولانا مفهوم یا مضمونی نمیتوان یافت که به اختصاص متعلق به ابن عربی باشد و در آثار دیگر عارفان و عالمان متقدم بر مولانا مسبوق به سابقه نباشد. به دلایل یاد شده، مولانا را نمیتوان متأثر از ابن عربی دانست. چه مولانا به تصوف عاشقانه و مکتب رقص و سماع شمس تبریزی تعلق داشت و معارف صوفیانهاش نیز رگ ماند و میراث تصوف خراسان بود. درحالیکه تعالیم ابن ابن عربی، متأثر از مواریث حکمی و عرفانی غرب اسلامی بهویژه اندلس بود.
کتاب حاضر شامل مجموعه ای از مفاهیم و تعبیرات عرفانی محیی الدین است که بر اساس کتابهای موجود وی، به خصوص فتوحات مکّیه و فصوص الحکم و تفسیر القران و التجلیات الهیه و ترجمان الاشواق تنظیم شده است. برای این کار مدت چهار سال به مطالعه آثار ابن عربی و گردآوری اصطلاحات عرفانی وی و فیش برداری آن پرداخته و پس از آن با مراجعه مجدد به منابع کار ترجمه این اصطلاحات آغاز شد و پس از آن مفاهیم عرفانی را بر اساس حروف الفبا تنظیم و تدوین کرده و در پاورقی هرجا لازم بوده توضیح یا توضیحاتی درباره آن مفاهیم داده شده است.
فصوص الحکم، تألیفِ شیخ اکبر، محی الدین ابن عربی (م560 ه . ق) مهم ترین کتاب در عرفان نظری است. بر این کتاب، شرح های مختلفی نوشته شده که مشهورترین آنها از آنِ علّامه داود قیصری (متوفای 751 ه . ق) است. شرح قیصری از همان آغاز تألیف، مورد قبول اهل عرفان و نظر افتاد و محور بحث و تدریس قرار گرفت. اثر حاضر، همان «شرح فصوص الحکمِ» قیصری است که آیة اللَّه حسن زاده آملی، استاد مسلّم عرفان و فلسفه در روزگار معاصر، آن را تحقیق کرده و تعلیقه های سودمندی بر آن نوشته است.
از میان انبوه آثار و تصنیفات ملاصدرا "مشاعر" علیرغم کوچکی حجم از سودمندترین آثار اوست و در حقیقت بهترین اثری است که در مباحث وجود و هستی شناسی از ملاصدرا بجای مانده است و از همین نظر از دیرباز مورد توجه و اقبال خاص اهل فضل بوده است و شرح و تفسیر بسیار پیرامون آن نوشته شده است. متن مشاعر محتوی بریک دیباچه و دو بخش عمده است و هر موقف مشتمل است بر چند فصل که ملاصدرا آن را "مشعر" نامیده پس هم از جهت ظاهر و هم از جهت معنی این اثر را مشاعر نام گذاشته است. این کتاب مشتمل است بر مباحث وجود، اثبات اصالت وجود و اعتباری بودن ماهیت، اثبات صانع، صفات و آثار حق تعالی، و بیان حدوث زمانی و حرکت جوهریه.
این کتاب، پژوهشی درباره دیوان استیفا و نظام مالیه عمومی در ایران با تکیه بر نظام قدیمی استیفا در عصر اسلامی و نظام دستورالعمل و کتابچه دخل و خرج معمول عصر قاجار از آغاز تا رایج شدن بودجه و برنامهریزی اقتصادی پس از نهضت مشروطیت است که در پی استخدام مستشاران خارجی امثال شوستر و میلسپو و همزمان با الغای نظام تیولداری و مستمری و منسوخ شدن حساب سیاق به ثمر رسید. این کتاب به مثابه مطالعهای تاریخی، به بررسی مدیریت و محاسبه درآمدها و هزینههای دولت، انواع مالیاتهای جنسی و نقدی و نرخ مالیاتی و معرفی پرسنل وصول عواید و پرداخت هزینههای دولتی میپردازد و اصول و قواعد و کموکیف مدیریت و محاسبه درآمدهای عمومی و هزینههای دولتی را از آغاز تا اوایل مشروطیت بررسی میکند.