زندگی من سه کلمه بیش نیست. خام بدم، پخته شدم، سوختم. اما اگر فراتر از این بخواهید در دهم اسفند 1312 در تکانتپه که امروز اسمش تکاب است، زاده شدم. حافظ و سعدی از نظر هنر کلامی به جایی دست یافتهاند که کمتر شاعری در زبان فارسی بدان اوج دست یافته است. اما فراتر از این، حافظ در عین دستیابی بدان اوج هنری، از نظر فکری و محتوایی شعرش گویی انگشت روی روانیات مردم ما میگذارد. از آلام و غمهای ما سخن میگوید. نه تنها غمهای زودگذر ما را بیان میکند، که از حمان ازلی انسان نیز سخن میگوید. زندگی بشری به سویی ـ که آن را کمال تصور میکنند ـ روان است اما آنچه محسوی است: جان کندنی است که آحاد انسانی با آن درگیرند. زندگی غمبار و تلمبار از رنج و درد است.
کتاب حاضر ویژه کنگره جهانی بزرگداشت خواجوی کرمانی است که در سال 1370 منتشر شده است. بعضی از عناوین این کتاب عبارتست از: عصر خواجو که گفتگو با استاد عبدالحسین زرین کوب است؛ خواجو و حافظ از بهاءالدین خرمشاهی؛ کمال هنر خواجه و فضل و تقدم خواجو از اصغر دادبه؛ خواجو و خاقانی از جعفر شعار؛ خواجو و نظامی از بهروز ثروتیان؛ خواجوی کرمانی و نظامی از برات زنجانی؛ نکته ای درباره ساقی نامه حافظ از سیروس شمیسا؛ ...
در این کتاب به تاریخ نمایش و تئاتر در اصفهان پرداخته شده است. در این کتاب مراحل گوناگون تحول و دگرگونی نمایش از دوره صفویه و تئاتر وارداتی به روش اروپایی که از عصر انقلاب مشروطه آغاز میشود، تا امروز را میتوان در هفت فصل دید. نگرشی به نمایش، پیشگامان تئاتر، گروههای تئاتر اصفهان، از تئاتر و خاطرات، گفتگوها با رضا ارحام صدر، فاضل فاضلی پارسا، محمدرحیم اخوت، و منصور کوشان بخشها و فصول این کتاب را شکل میدهند. در پیوست کتاب نیز فهرست اجراها از سال 1267 تا سال 1378 و همچنین جشنوارهها، همایشها، نام تالارها، سندها و عکسهای مربوط به تئاتر آورده شده است.