صفدر تقیزاده و اصغر الهی، سیزده داستان کوتاه ایرانی و نه داستان خارجی را در مجموعهای با عنوان «داستانهای کوتاه ایران و جهان» گرد آوردهاند. پیش از این، معمول بود که هر سال چهار پنج مجموعه از این نوع فراهم میآمد و موجب آشنایی علاقمندان به داستان کوتاه با نویسندگان آنها میشد. اما در این ده دوازده ساله اخیر ـ به استثناء دو سه مورد ـ کمتر پیش آمد که چنین مجموعهای به دست خواننده فارسیزبان برسد. فقدان چنین مجموعههایی نه تنها داستان کوتاهنویسی را از رونق میاندازد که ای بسا نسلی خلاق را به گوشه انزوا میراند. خاصه که نشریات ادبی هم یا اصلاً داستان کوتاه را به جد نمیگیرند یا به چاپ اثری از یک نام آشنا اکتفا میکنند.
در این کتاب ابتدا به اختصار فضای اجتماعی ـ تاریخی ایران معاصر و چگونگی رشد و تحول رمان بررسی شده و آنگاه به گونهای کاملتر و جامعتر بر مجموع آثار محمود دولتآبادی از آغاز تا «کلیدر» و جایگاه او در این روند در میان نویسندگان همنسلش تأملی شده است. همچنین در آغاز کتاب، شرح حالی موجز و مختصر از او آورده شده تا از این رهگذر، خواننده به شناخت بهتری از لحظات حساس و همچنین فرازوفرودهای زندگی او دست یابد.
در این کتاب هفت داستان کوتاه ایرانی به همراه نقد و بررسی آنها آمده است. داستانها به این ترتیب آمدهاند: کلاغ سفید (حسین جاوید) نقد از عنایت سمیعی، عنکبوت (سیامک گلشیری) نقد از حسن میرعابدینی، میان باغ توت (شیوا کریمی) نقد از فتحالله بینیاز، صبح تاریک (سارا خاکزاد) نقدی از محمدرضا گودرزی، مانکن (بیتا ملکوتی) نقدی از لادن نیکنام، دخیل (میترا داور) نقدی از فهیمه جعفری و باران (مهکامه رحیمزاده) و نقد آن از حمید نجفی.