ولادیمیر ناباکوف (1899 ـ 1977) به نسلی تعلق داشت که هنوز هم نامه مینوشت، و این مرد نامههایش را با شوق و حرارت و با هنرمندی فوقالعادهای نوشته است. امروز نامههای وی، که همه در جعبههای مقوایی گذاشته شدهاند، تاقچههای یک سوی دیوار اتاق نشیمن همسر او، ورا ناباکوف، را در پالاس هتل مونترو در سویس پوشانده است. به تازگی پسرش دمیتری ناباکوف و متیوج بروکولی چهارصد نامه از نامههای او را در یک کتاب، به نام «گزیده نامههای ناباکوف 1940 ـ 1977» به چاپ رسانده و منتشر کردهاند.
این کتاب شامل معرفی و بررسی آثار 162 تن از نویسندگان روس از سال 1700 تا 1985 است و در آن سعی شده است هیچ نویسندهٔ روسی، حتی کماهمیت، از قلم نیفتد. درضمن مدخلی هم جهت آشنایی خوانندگان با ادبیات کهن روسیه از قرن یازدهم تا پایان قرن هفدهم آمده است. مداخل مفصل کتاب از مجلدات مختلف کتاب European Writers و مداخل کوتاهتر از کتاب A Handbook of Russian Literature برگرفته شدهاند. مقالات به ترتیب تاریخ تولد نویسندگان مرتب شدهاند تا خواننده بتواند از آن همچون کتاب تاریخ ادبیات روسیه استفاده کند، اما فهرستهایی به ترتیب الفبای فارسی و لاتین و نیز فهرستهایی از مجلات و نشریات روسی، و تلفظ اسامی با الفبای فونتیک بینالمللی در کتاب گنجانده شده است. به هر مدخل نیز کتابشناسی لاتین و فارسی مربوط به آن اضافه گشته است.
این کتاب به سرنوشت نویسندگان در کشورهای مختلف کمونیستی میپردازد و به اختصار تضاد اساسی را که میان نویسندگان خلاق و دستگاه کمونیستی وجود دارد مورد توجه قرار میدهد
این کتاب مجموعه ای از درسگفتار های ولادمیر ناباکوف در دهه های 1940 و 1950 است وقتی که به عنوان پرفسور در دو دانشگاه ونسلی و کورنل به تدریس می پرداخت. او شاهکارهایی از نویسنده هایی همچون چخوف، داستایوفسکی، گوگل، گورکی، تولستوی و ترورگینف را پوشش می دهد. نوع نگاهش به آناکارنینا به خصوص، بسیار دقیق و لذت بخش است. این سخنرانی ها از جنس آکادمیک نیستند که شما را درگیر گرایش انتقادی و بحث های فلسفی کنند و از دل متن با بیان سوال بیرون بیاید. بلکه دارای متنی کاملا قابل درک است. ناباکوف یک بیوگرافی جذاب از هر نویسنده ارائه می دهد اما آن را به باور و دید فلسفی آن بسط نمی دهد. رویکرد ناباکوف به ادبیات همانند یک خواننده ی پرشور است. سخنی که ناباکوف مکررا به آن تاکید دارد این است که «ادبیات مربوط به دپارتمانی از ایده های عمومی نیست بلکه دپارتمانی از کلمات و تصاویر مشخص است» و این چیزیست که درسگفتارهایش برا آن تمرکز داشت. او با دقت به بررسی روند اقدامات شخصیت ها می پردازد. او معمولا با خواندن قسمتی به اندازه از کتاب یک نویسنده به بررسی سبک نوشتن او می پردازد. و نگاه خودش را به روی خوانندگان ارائه می دهد.فردسون بوورز سه سال پس از درگذشت ناباکوف به چینش این دو دهه سخنرانی ها پرداخت. ناباکوف یک راهنما بی همتا در ادبیات روسیه است و این فقط به این خاطر نیست که در روسیه متولد شده و زبان مادری او روسی است بلکه او در انگلیسی نوشتن هم دارای ذوق هنریست.