این کتاب مجموعه ای از درسگفتار های ولادمیر ناباکوف در دهه های 1940 و 1950 است وقتی که به عنوان پرفسور در دو دانشگاه ونسلی و کورنل به تدریس می پرداخت. او شاهکارهایی از نویسنده هایی همچون چخوف، داستایوفسکی، گوگل، گورکی، تولستوی و ترورگینف را پوشش می دهد. نوع نگاهش به آناکارنینا به خصوص، بسیار دقیق و لذت بخش است. این سخنرانی ها از جنس آکادمیک نیستند که شما را درگیر گرایش انتقادی و بحث های فلسفی کنند و از دل متن با بیان سوال بیرون بیاید. بلکه دارای متنی کاملا قابل درک است. ناباکوف یک بیوگرافی جذاب از هر نویسنده ارائه می دهد اما آن را به باور و دید فلسفی آن بسط نمی دهد. رویکرد ناباکوف به ادبیات همانند یک خواننده ی پرشور است. سخنی که ناباکوف مکررا به آن تاکید دارد این است که «ادبیات مربوط به دپارتمانی از ایده های عمومی نیست بلکه دپارتمانی از کلمات و تصاویر مشخص است» و این چیزیست که درسگفتارهایش برا آن تمرکز داشت. او با دقت به بررسی روند اقدامات شخصیت ها می پردازد. او معمولا با خواندن قسمتی به اندازه از کتاب یک نویسنده به بررسی سبک نوشتن او می پردازد. و نگاه خودش را به روی خوانندگان ارائه می دهد.فردسون بوورز سه سال پس از درگذشت ناباکوف به چینش این دو دهه سخنرانی ها پرداخت. ناباکوف یک راهنما بی همتا در ادبیات روسیه است و این فقط به این خاطر نیست که در روسیه متولد شده و زبان مادری او روسی است بلکه او در انگلیسی نوشتن هم دارای ذوق هنریست.

منابع مشابه بیشتر ...

6681733c1cd87.jpg

بلند آفتاب خراسان (یادنامه استاد محمدتقی ملک الشعراء بهار به مناسبت پنجاهمین سالگرد درگذشت او)

"بلند آفتاب خراسان "مجموعه‌ای است مشتمل بر نوشته‌ها و سروده‌هایی که پس از درگذشت "محمدتقی ملک‌الشعرای بهار "در مراسم تشییع جنازه وی و طی چند سال به مناسبت‌های مختلف از جمله مراسم یادبود آن استاد در نشریات فارسی به چاپ رسیده است .این مجموعه متشکل از دو جلد است که جلد اول آن در سه بخش تنظیم شده است :بخش اول مشتمل است بر گزارش‌ها، مقاله‌ها و تحقیقات مختلف مربوط به زندگی و شخصیت بهار ;بخش دوم، برگزیده‌ای است از اشعاری که در رثای استاد سروده شده است ;بخش سوم حاوی چند مطلب در نقد و معرفی کتاب "بهار و ادب فارسی "است که نگارنده در سال 1351در دو مجلد آن را انتشار داده است .(این مطالب، اشاراتی است چند درباره نویسندگی ملک الشعرای بهار) .

66814ab00477b.jpg

سده‌ میلاد میرزاده‌ عشقی‌: یکی‌ از شا‌عران‌ و نویسندگا‌ن‌ دوران‌ مشروطیت‌ نوشته‌ها‌ی استا‌دان‌ و نویسندگا‌ن‌ اشعا‌ر شا‌عران‌ دربا‌ره‌ شا‌عر شهید اشعا‌ری از عشقی

سیدهادی حائری

سیدمحمدرضا کردستانی با تخلص میرزاده عشقی (۲۰ آذر ۱۲۷۳ – ۱۲ تیر ۱۳۰۳) شاعر، روزنامه‌نگار، نویسنده و نمایشنامه‌نویس ایرانی دوره مشروطیّت و مدیر نشریه قرن بیستم بود که در دوره نخست‌وزیری رضاشاه، به دستور رئیس اداره تأمینات نظمیه (شهربانی) وقت، ترور شد. وی از جمله مهم‌ترین شاعران عصر مشروطه به‌شمار می‌رود که از عنصر هویت ملی در جهت ایجاد انگیزه و آگاهی در توده مردم بهره گرفت. او را خالق اولین اپرای ایرانی می‌دانند. کتاب حاضر گزیده‌ی اشعار و تقسیر و نقدی ادبی آثار میرزاده عشقی است.

دیگر آثار نویسنده بیشتر ...

5805cc4d432f9.PNG

نامه‌های ناباکوف

ولادیمیر ناباکوف

ولادیمیر ناباکوف (1899 ـ 1977) به نسلی تعلق داشت که هنوز هم نامه می‌نوشت، و این مرد نامه‌هایش را با شوق و حرارت و با هنرمندی فوق‌العاده‌ای نوشته است. امروز نامه‌های وی، که همه در جعبه‌های مقوایی گذاشته شده‌اند، تاقچه‌های یک سوی دیوار اتاق نشیمن همسر او، ورا ناباکوف، را در پالاس هتل مونترو در سویس پوشانده است. به تازگی پسرش دمیتری ناباکوف و متیوج بروکولی چهارصد نامه از نامه‌های او را در یک کتاب، به نام «گزیده نامه‌های ناباکوف 1940 ـ 1977» به چاپ رسانده و منتشر کرده‌اند.

نثر/نامه‌نگاری
مقاله