کتابخانه مجازی ادبیات

کتاب آینده یک پندار یکی از کتاب‌های زیگموند فروید دربارهٔ دین است. وی این کتاب را در سال ۱۹۲۷ نوشت. در کتاب آینده یک پندار زیگموند فروید تفسیر خویش از منشأ پیدایش، توسعه، روانکاوی و آینده دین‌ها را بیان می‌کند. فروید به دین چون یک سامانه باور محور نگاه می‌کند. از دیدگاه فروید ، دین «روان آزردگی جهانی» نوع بشر است و تجلیات دینی را صرفاً باید نمونه‌ای از علایم روان رنجوری در افراد دانست. او مسئله ایمان به خدا را، تثبیتی از یک آرزوی حفاظت و حمایت توسط وجودی پدرگونه می‌داند، میل به کمک شدن و نجات یافتن. فروید ایدهٔ خدای قادر مطلق را به عنوان تجلیل جمعی از انگارهٔ پدر فردی تفسیر می‌کند. در حالی که بشر با بیدار شدن از پندارهای کودکانه و به کار بردن خرد و مهارت خود، اگر نتواند خود را نجات دهد، لااقل می‌تواند به خویشتن کمک کند. فروید کوشش کرده تا توجه ما را به سوی آینده‌ای که در سر راه فرهنگ انسانی است جلب نماید. در فرایند گسترش اندیشه‌های خویش، وی دریافت که ناچار است که دربارهٔ منشأ پیدایش و اهداف فرهنگ انسانی چنان‌که هست، بررسی نماید. از دیدگاه فروید، اصطلاح فرهنگ انسانی همهٔ مفاهیمی که زندگی انسانی را فراتر از شرایط جانوری برده‌است، را شامل می‌شود. این کتاب را هاشم رضی به فارسی برگردانده‌است

شعردرمانی شیوه‌ای ویژه در افق روان‌کاوی بوده و از سرودن شعر به صورت دسته‌جمعی، قرائت و اجرای شعر، استفاده از شعر در گروه و استفاده در مداوای بیماران، مشکلات نوجوانان و جوانان در راه درمان استفاده می‌شود. این کتاب دربرگیرنده سلسله مقالاتی است با عنوان «از شعر تا شعردرمانی» که در سال 1350 در مجله‌ تازه‌های روانپزشکی چاپ گردیدند. در واقع این کتاب دربرگیرنده تجربیاتی است که نویسنده در جلسات روان‌کاوی به دست آورده است. استفاده از سخن شاعرانه به طور خودبه‌خود و ناآگاه در گفتگو و صحبت روزمره انجام گرفته و به همین دلیل منطقاً نباید اگر از استفاده از شعر در روان‌کاوی انفرادی سخن می‌رود، شگفت‌انگیز باشد.