نخستین کوشش برای گردآوری داستانهای شاهان و امیران و پهلوانان قدیم در ایران و یونان صورت گرفته. منظومههای «هومر»، «هزیود» و نیز منظومه نیمه تمام «اندئید» اثر «ویرژیل» شاعر قبل از میلاد مسیح و نیز «شاهنامه»ها و «خداینامه»هایی که در ایران باستان وجود داشته از این گونهاند. البته خلق یک اثر هنری حماسی ـ چه به نثر و چه به نظم ـ با یک گزارش جنگی کاملا متفاوت است. تنها شاعران و نویسندگان هنرمند و زیباشناس و نابغهاند که میتوانند رویدادهای مربوط به میدانهای جنگ را به نحوی ماهرانه، استادانه، رسا، دلنشین، بی اینکه شائبهای از حس انزجار و نفرت در آنها به وجود آید به نگارش یا سرایش در آورند.
این مجموعه شامل تمام شاهنامه است که برای راحتی خوانندگان جوان که به تاریخ و تمدن کشور خود علاقه دارند و می خواهند با شاهنامه آشنا شوند، به نثر ساده برگردانده شده و در سه بخش شامل: 1. بخش اساطیر 2. بخش پهلوانی 3. بخش تاریخی تنظیم شده است. بخش اساطیر از پادشاهی کیومرث شروع شده و تا مرگ فریدون ادامه دارد. بخش پهلوانی از پادشاهی منوچهر و ظهور خاندان سام شروع می شود و تا مرگ رستم و فرزندش فرامرز ادامه دارد و بخش تاریخی که با پادشاهی بهمن فرزند اسفندیار شروع شده تا مرگ یزدگرد و تسلط عربها بر ایران ادامه می یابد.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
احمد محمود نویسنده بزرگ و چهره ارزشمند و درخشنده داستاننویسی ایران، بیشک، پیشاهنگ نحله داستاننویسی جنوب ایران و یکی از قصهنویسانی است که «قصه جنوب» را ماندگار کرده است. شاید کسانی بگویند قصهنویس، مثل هر هنرمند دیگری به تمام کشور تعلق دارد و نه به یک منطقه مشخص جغرافیایی. بله، درست است اما باید گفت ضمن تایید این مطلب خصوصیات جغرافیایی، شرایط آب و هوایی، زبان و لهجه، ژئوپلتیک ویژه هر منطقه بیشک در کار هنری و ادبی هنرمند و نویسنده تاثیر میگذارد.
عمر داستان به قدمت عمر بشر است. انسان غارنشین، انسان بدوی، انسان ماقبل تاریخ، انسان حتی قبل از پدیداری زبان و تکلم با ایما و اشاره، قصه گفته است. انسان با قصه زاده شده و با قصه زیسته و میزید. تاریخ حیات بشر آمیخته عمیق و نیرومندی با قصه و قصهگویی دارد. هر جا تجمعی از انسانها تشکیل شد، قصهها، متلها و داستانهایی گفته و شنیده شده. باید بدانیم که هم ریشگی History به معنایی تاریخ و Story به معنای داستان از همین حقیقت دیرینه تاریخی نشات میگیرد.