ما تصورات غریب خود را داریم. ما درباره خودمان به عنوان یک بدن با روانی در آن، یا بدنی با روحی در آن، یا بدنی با ذهنی در آن فکر می کنیم. Sana in coppore san omens سالهاست که شراب مینوشیم و دستکم بطری آن را دور میاندازیم؛ البته بدن همان بطری است. نوعی مسخره از موهومپرستی است. چرا وقتی که دستم همینطور این واژهها را مینویسد، به آن باید نگاه کنم و آن را یک نیستی صرف بشمارم و با ذهن که آن را اداره میکند مقایسهاش کنم؟ آیا واقعاً بین دست من و حرکت سریع من یا ذهن من هیچ اختلاف بزرگی وجود دارد؟ دست من زنده است، با حیاتی در خودش، میجنبد. با همه موجودات شگفتانگیز به وسیله تماس و لمس برخورد میکند، شمار عظیمی از چیزها را میآموزد و میشناسد.
کتاب حاضر دارای سه بخش است. در بخش نخست پنج مقاله از احمد شاملو (خاش "تابوئی" در پایتخت عطش)؛ منوچهر هزارخانی (یادداشت هایی درباره خصوصیات یک فرهنگ دلال)؛ باقر مومنی (میرزای علوی)؛ علی اکبر اکبری (شرکت های تجاری و مساله عرضه سهام به مردم)؛ خسرو گلسرخی (فرهنگ پویا و فرهنگ مومیایی شده)؛ کار شده است. در بخش دوم با نام شعر شعرهایی از سیاوش کسرایی، شفیعی کدکنی، خسرو گلسرخی و .... آمده است و در قسمت آخر که قصه نام دارد به قصه هایی از احمد محمود، اصغر الهی، نسیم خاکسار و فریدون تنکابنی پرداخته است
کتاب شهرزاد 2 فصل نامه ادبیات داستانی که توسط نشریه داخلی خانه داستان سرو در تابستان 1381 منتشر شده است