سید سلطان محیالدین پادشاه قادری، متخلص به «سالک»، ملقب به غوث (متولد 1245 هـ.ق) فرزند حضرت سیدحسینی، پادشاه قادری الچشتی بن حضرت سید شاه نورالله، واقف اسرار قادری الچشتی البخاری، یکی از عارفان و نویسندگان شناخته سلسله قادری است که از او چند اثر به صورت نثر و نظم باقی مانده است. این که چرا دست به نگارش چنین رسالاتی زده، برمیآید مریدان و غیر آنها به اقتضای زمان ـ مشکلاتی در پیش رو داشتهاند که به عنوان مرشد و راهبر، وظیفه خود میدانسته به آنها پاسخ درست و منطقی بدهد. و گاه در رد منکران و طاعنان زمان، جوابیهای بنویسد. از سویی دیگر، این نوشتهها بهانهای برای شناساندن مکتب نوین او نیز میشده است.
عرفان و تصوف ریشه و منشاء بسیار قدیمی در ایران دارد و با تشیع سازش و نزدیکی زیاد پیدا کرده و به تدریج و مرور زمان در بین افراد اکثر طبقات و قشرهای اجتماع ایران رخنه و نفوذ کرده مریدان و خاکساران و سرسپردگانی در هر گوشه و کنار دارد. تعداد و شمار پیران و مشایخ صوفیه و رهبران طریقت نیز زیاد و مورد احترام خرد و کلان در هر عصر و زمان بوده اند. در این مجلد به ذکر نام و حال هجده تن از عرفا و صوفیان خدمتگذار ایران پرداخته شده است و به ذکر نام و نشان و هنگام زیست آنان اکتفا شده شمه ای نیز از رشحات فکری و آثار قلمی آنان نقل شده است تا خوانندگان بطرز اندیشه و تفکر آنان پی برده و به تعالیم اخلاقی و راه و روششان آشنایی کمی پیدا کنند. این کتاب شامل هجده فصل است و هر فصلی مخصوص معرفی پیری از پیران طریقت ایران است.
در این کتاب، نخست ادیان باستانی کردها معرفی میشود، سپس شرحی از فرقههای مختلف صوفیه فراهم میآید .معرفی بنیان گذاران و آداب طریقت فرقههای"قادریه"، "نقشبندیه" و "حقه" از دیگر مطالب کتاب است .