گفت و گو از پیشینه دیرینه زبان و ادبیات فارسی در هندوستان تکرار مکررات خواهد بود. اما مهم این است که «قند پارسی» در آن دیار هنوز هم طرفدار و خریدار دارد، و برخلاف کوششهای مزدورانه انگلیسیها در جهت امحای زبان و ادب فارسی و فرهنگ ایرانی در هند، این زبان اعتبار خود را حفظ کرده و حتی بر دامته رونق آن افزوده شده است. نگاهی به فهرست استادان و متخصصان زبان و ادب فارسی در هند، موید این ادعا است.
کشمیر منطقهای در شمال غربی شبهقاره هند است که تا پیش از استقلال هندوستان در سال ۱۹۴۷ یک دولت سلطنتی تحتالحمایه بریتانیا داشت. در جریان جدایی پاکستان از هند هر دو کشور مدعی حکومت بر این منطقه بودند که به وقوع چندین جنگ بین این دو کشور انجامید. ناحیه کشمیر مورد ادعای هند و پاکستان است. هر دو کشور بهطور جداگانه بخشهایی از این منطقه را اداره میکنند و این مناطق توسط خط کنترل از هم جدا شدهاند. این مناطق از زمان استقلال پاکستان، مورد منازعه هند و پاکستان بوده و چند دفعه باعث درگیری بین دو کشور شدهاست هند این مناطق را جزئی از خود میداند در صورتی که این مناطق مسلمان نشین است و پاکستان خواستار آزادی یا الحاق به خاک خود شدهاست گاندی رهبر هند نیز در زمان حیاتش خواستار این بود که خود مردم کشمیر خود تصمیم بگیرند به کدام کشور الحاق میشوند اما اکنون دولت هند برای منافع بسیار زیاد این مناطق از انتخابات سرباز میزند
"فیلسوف شیرازی در هند "کتابی است که در معرفی 90تن از علما و فیلسوفان کشور هند که به نوعی تحت تاثیر آموزههای فلسفی صدرالدین شیرازی (ملقب به ملاصدرا) بودهاند .به عبارت دیگر آثاری در شرح رسائل ملاصدرا نگاشته یا در نوشتههای خویش به او اقتدا کردهاند .درباره هر شخصیت این اطلاعات درج شده است :نام و نام خانوادگی، آثار و کتابهای چاپ کرده، شاگردان و استادان . برخی از این افراد عبارتاند از :محمد جونپوری لکهنوی حنفی، قاضی عصمهالله عمری لکهنوی، انوارالدین حسینی، محمد شاکر سندیلوی، شیخ سعدالله سلوئی، محمد امجد صدیقی قنوجی، سید مستعدخان، شیخ محمد اعلم سندیلوی حنفی، قاضی مبارک ناصحی ادهمی، و غلام یحیی بارهوی بهاری .
نویسندگان و محققان درباره علل و دلایل نفوذ و حضور فارسی در هند بسیار گفتهاند و نوشتهاند، برخی از این نوشتهها، تنها یک دلیل را مهم شمردهاند، برخی چندین دلیل را مؤثر دانستهاند، بعضی علل درونی و بعضی علل خارجی و بیرونی را دخیل شمردهاند. این که به قطعیت اعلام کنیم که کدام دلیل بیشترین تأثیر را داشته، امری صعب و ناممکن مینماید. واقع این است که در جست و جوی جریانها و حادثههای تاریخی به دنبال یک علت گشتن سخت گمراهکننده است. چه، علت و دلیل رویدادها از منشأها و مبادی گوناگون ریشه میگیرد و چه بسا که در پیدایش یک پدیده، چندین دلیل و علت متفاوت و متنوع که در اصل و اساس با هم متناقضند، مشارکت داشته باشند. واقع این است که در جستو جوی جریانها و حادثههای تاریخی به دنبال یم علت گشتن سخت گمراهکننده است.
پس از استقلال هند در سال 1326 خ، اگر چه صدمات و ضربات جبرانناپذیر بر پیکر مسلمانان و فارسیگویان وارد شد، ولی با وجود این، زبان و ادب فارسی از حیات و حرکت باز نایستاد. جواهر لعل نهرو، نخستوزیر هند مستقل، که با تاریخ و فرهنگ ایران آشنایی کامل داشت و شیفته آن بود، درباره نخستین سفرش به ایران گفته بود: «دیدن ایران بزرگترین آرزوی من بود». و در باب پیوند مردمان ایران و هند اظهار داشته بود که: «در میان تمام اقوام و طوایف، قبل از همه و بیشتر از همه، هندیان از فرهنگ ایران متأثر هستند ... سرزمین ایران روحش به هندوستان آمده و در عمارت تاجمحل که نمونه متعالی هنر این سرزمین است، کالبد و جسمی مناسب برای هویتش یافته است».