می توان به طور کلی به حسب مطلب آثار شیخ را به چهار گروه تقسیم کرد: کتب و رسائل فلسفی، کتب دینی، رسائل طبیعی و ریاضی و جهانشناختی، و بالاخره رسائل تمثیلی و عرفانی. البته این تقسیمبندی مطلق نیست، بلکه بسیاری از کتب شیخ شامل چند موضوع است و نمیتوان آنان را به یک گروه محدود کرد. گرچه بسیاری از نوشتههای شیخ الرئیس مانند کتاب الانصاف در بیست مجلد درباره محاکمه بین فلسفه مشرقی و مغربی و لسان العرب در ده مجلد به کلی از بین رفته است، بیش از 250 کتاب و رساله و نامه از او در دست است. این فهرست که توسط زندهیاد دکتر یحیی مهدوی از نوشتههای ابن سینا تهیه شده است، هنوز هم کاملترین فهرستی است که از مصنفات ابن سینا نگاشته شده است.
حکمت بوعلی سینا، تألیف محمدصالح حائری مازندرانی، کتابی است در پنج جلد با موضوع فلسفه اسلامی خاصه حکمت مشاء به زبانهای فارسی و عربی، با مقدمه عمادالدین حسین اصفهانی مشهور به عمادزاده و به تصحیح حسن فضائلی. حکمت ابن سینا کتابی است که حقایق و اسرار گفتارهای شیخ را که دیگران نادیده انگاشتهاند، کشف نموده و عقاید اسلامی ساده را طبق مقررات قرآن و معتقدات اهلبیت(ع) و اتفاق امامیه و امت، به براهین فلسفی مبرهن ساخته و بدون مبالغه هر فصل یا صفحه از این کتاب، مشتمل بر نکات تازه و یا در بسیاری از مواضع متضمن مبتکراتی است. از جمله مسائلى که در این کتاب با تجزیه و تحلیل و بهصورت صحیح اثبات شده است، اصالت وجود و وحدت وجود، پس از میرداماد است که از زمان صدرالمتألهین تا عصر سبزوارى به بعد رواج یافته و ملاصدرا خودش قبلا از متصلبین در اصالت ماهیت بود، سپس عدول کرد. در این کتاب، یعنى در جلد طبیعیات و علم النفس به تمام ادله اصالت وجود که حاجى سبزوارى به نظم کشیده، پاسخ داده شده و ادله شیخ اشراق و براهین خیام و رساله اعتباریت وجود و تأصل ذات مشروحا مذکور است و کتب میرداماد و شوارق و گفتارهاى محقق طوسى و محققین دیگر حقا اصالت مهیت را به بداهت رسانیدهاند. ابن سینا هم بالصراحه قائل به اصالت ماهیت است و نسبت اصالت وجود بر وجه تباین حقایق وجودات به مشائیه سندى ندارد و متأخرین موجودات را در کلام به وجودات مشائیه اشتباه کردهاند؛ چنانکه در محاکمات بدان اشاره شده و جز صدور و حصول و کون و سائر افعال عموم که همان مقتبس بودن ذات به علت است که شیخ در شفا و غیره آن را تکرار فرموده، چیز دیگرى در خارج نیست و در مسئله وحدت وجود هم عمده شبهه ایشان عدم صحت انتزاع مفهوم واحد از متباینات است. جلد اول این اثر در فن طبیعیات جسمانى و روحانى، یعنى علم النفس است که ضمنا در قسمتى از الهیات عامه و خاصه نیز سخن به میان آورده و چند رساله عزیز الوجودى در این مجلد ترجمه شده و با تحقیق در مواضع لازم ثبت شد؛ مانند رساله خیام در اصالت ماهیت و رساله عيون المسائل فارابى و إثبات المفارقات فارابى و رساله العروس شیخ و مواضعى از رساله الفردوس شیخ و ترجمه تلخیص شیخ رساله ارسطو را در نفس و ترجمه چند مقاله مخطوط. در مقدمه این مجلد قسمتى از اهم مسائل منطق است، به وضعى بیمانند و بی ىسابقه و در خاتمه آن قسمتى از الهیات خاصه است که بهمنزله مقدمه براى جلد الهیات است که سومین جلد کتاب خواهد بود و در این خاتمه مفصلا به نقد طریقه وحدت وجود پرداختهاند.
در مجموعه حاضر، مطالب مربوط به علما و دانشمندان بوشهری، از کتاب 28جلدی ((الذریعه الی تصانیف الشیعه))، استخراج و به فارسی برگردانده شده است .در بخش پایانی کتاب، مترجم علاوه بر مطالب مندرج در کتاب ((الذریعه))، توضیحات دیگری درباره شخصیتهای یاد شده، ضمیمه کرده است.
«تفسیر سورآبادی» بر مبنای نسخ خطی موجود، تفسیری بزرگ است که ظاهراً به هفت سُبع تقسیم شده است. تفسیر با حمد خدا و نعت رسول اکرم آغاز میشود، سپس مقدمهای در باره تفسیر میآید و سبب فارسی بودن آن و اینکه مفسر به روایت کدام یک از راویان اعتماد کرده است، شرح داده میشود، سپس از سوره حمد تا انتهای سوره ناس ترجمه و تفسیر میگردد. سورآبادی در ابتدای هر سوره، عنوان و تعداد آیات و کلمات و حروف و محل نزول و فضیلت آن را آورده و در تفسیر آیات گاهی تمام یک آیه را یکجا، و گاه به صورت جزء جزء، نقل و ترجمه و تفسیر کرده و به مناسبتهای مختلف به اخبار و روایات و اقوال مفسران و راویان اشعار عربی استناد نموده است. قصههای این اثر با عنوان قصص قرآن مجید، برگرفته از تفسیر ابوبکر عتیق نیشابوری مشهور به سورآبادی به کوشش یحیی مهدوی برای نخستین بار در ۱۳۴۷ ش چاپ شده است.
مصنف این مجموعه رسائل یعنی افضلالدین کاشانی از آنها بوده است که کمال آدمی را در زندگانی عقلانی و روحانی میدانند و زندگانی طبیعی و حسی او را هیچ میشمارند. مرقی کاشانی مشهور به باباافضل عالمی حکیم و عارفی شاعر و دبیری فصیح بوده است که عهده عمر خود را در قرن ششم هجری گذرانده است و در اوایل قرن هفتم هجری درگذشته است. مجموعه رسائل و مکاتیب و تقریرات و اشعار باباافضل به واسطه فصاحت و شیرینی و ذوق و حال مخصوصی که دارد، همواره مطلوب خواص بوده است.