شاعر این دفتر یعنی عاقلخان رازی اگرچه در سرزمین هند نامی شناختهشده در عرصه سیاست و تاریخ و ادب بوده است؛ اما در ایران باید او را در شمار همان شاعران گمنام و غریب جای داد. عاقل خان شاعر است و مورخ و دولتمرد. قریب به پنجاه سال مقامات و مناصب والا داشته است و هماره مورد تکریم و احترام پادشاه و شاعران بزرگ روزگار خویش بوده است. وی از حیث سن و سال قریب به زبع قرن پس از صائب و ربع قرن پیش از بیدل زیسته است و سعادت همنشینی با این هر دو شاعر بزرگ را نیز داشته است و شاعری چون بیدل دهلوی ایشان را بسیار مورد تکریم و نوازش قرار میداده است و هر گاه این شاعر شعری از بیدل را نقد میکرده است بیدل به احترام نظر و رأی او برمیخاسته و احترام را به جای میآورده و امر او را مطاع میدانسته است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
عاقل خان رازی که در دربار اورنگ زیب گورکانی بود، دست به تألیف این کتاب زده است. این کتاب که به زبان فارسی نگاشته شده، شرح حال اورنگ زیب از زمان تولدش، حوادث دوران قبل از به سلطنت رسیدن او، برکناری پدرش شاه جهان در سال 1096 تا هفت سال بعد از آن و به سلطنت رسیدن اورنگ زیب را دربر دارد. اهمیت کتاب در آن است که مؤلف در دربار حضور داشته و شاهدی بر وقایع و حوادث بوده است. بنابراین مطالب آن نیز تاحدودی به واقعیت نزدیک است.