اوحدالدین انوری ابیوردی از شعرای بزرگ زبان پارسی و از سخنسرایان نامداری قرن ششم هجری است. بعضی از فضلا درباره مقام وی در شاعری غلو کرده و او را در قصیدهسرایی با فردوسی طوسی و سعدی شیرازی در حماسهسرایی و غزلسرایی همپایه دانسته و در صف اول شعرای پارسی گویش جای دادهاند و این سه تن ـ یعنی فردوسی و سعدی و انوری ـ را پیشوای شعرا و پیمبر سخنوران شمردهاند. هر چند این مقایسه درست نیست، اما او از اساتید مسلم شعر فارسی بوده است. شعرای معاصر و متأخر عموماً به سخنوری او معتقد بوده و توجه خاصی به شعرش نشان داده و در فنون شعری و طرز شاعری از وی پیروی کردهاند. این دیوان از روی 15 نسخه خطی تصحیح شده و در دو جلد منتشر گردیده که جلد اول شامل قصاید و جلد دوم دربرگیرنده مقطعات، غزلیات و رباعیات انوری است.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
اوحدالدین انوری ابیوردی (متوفای 585 ق) مشهور به انوری از شعرای بزرگ و سخنسرایان نامدار قرن ششم هجری است. دیوان انوری از مهمترین آثار ادب پارسی به حساب میآید و شامل قطعات، غزلیات، قطعات و رباعیهای وی است. ابن یمین، سعدی، ایرج میرزا و از وی متأثر هستند.
اوحدالدین انوری ابیوردی از شعرای بزرگ زبان پارسی و از سخنسرایان نامداری قرن ششم هجری است. بعضی از فضلا درباره مقام وی در شاعری غلو کرده و او را در قصیدهسرایی با فردوسی طوسی و سعدی شیرازی در حماسهسرایی و غزلسرایی همپایه دانسته و در صف اول شعرای پارسی گویش جای دادهاند و این سه تن ـ یعنی فردوسی و سعدی و انوری ـ را پیشوای شعرا و پیمبر سخنوران شمردهاند. هر چند این مقایسه درست نیست، اما او از اساتید مسلم شعر فارسی بوده است. شعرای معاصر و متأخر عموماً به سخنوری او معتقد بوده و توجه خاصی به شعرش نشان داده و در فنون شعری و طرز شاعری از وی پیروی کردهاند. این دیوان از روی 15 نسخه خطی تصحیح شده و در دو جلد منتشر گردیده که جلد اول شامل قصاید و جلد دوم دربرگیرنده مقطعات، غزلیات و رباعیات انوری است.