کتابخانه مجازی ادبیات

ملتی که زنده است به گذشتۀ خودنیز وابستگی دارد زیرا که زندگی ، امری ناگهانی نیست . اگر زنده باشیم تاریخ ما زنده است ، افتخارات گذشتۀ ما باقیست ، آداب و رسوم و رنگ خاص ملی ما برجاست .این ها همه لازمۀ زندگی و دوام و بقای ما می باشد و اما زندگی توجه به گذسته نیست بلکه حرکت به سوی آینده است .کسانی که نیروی زندگی را از دست داده اند از تازه و نو بیمی دارند . زیرا که «نو» ناشناس است و طبع آدمی ازناشناس هراس دارد . با مجهول روبرو شدن و درآویختن ، دلیری می خواهد و دلیری نشانۀ زندگی است . از آیندۀ ناشناس رو بر تافتن و به گذشتۀ آشنا پناه بردن آسان و اطمینان بخش است ؛ اما نتیجۀ آن بر جای ماندن و از رهروان دورافتادن است. امروزدر هر گوشۀ آسیا و بلکه جهان نشانی و یادگاری از فرهنگ ایرانی می توان یافت .این نفوذ معنوی به زور سرنیزه انجام نگرفته است . در روزگاری که از هند و سِند و چین تا قسطنطنیه باج گزار فرهنگ ایران بودند اغلب وضع سیاسی و اقتصادی این کشور چندان خوب نبود : یا ملوک طوایف هر یک بر قسمتی از ایران فرمان می راندند و یا کشورگشایان بیگانه بر تمامی آن استیلا داشتند . تشکیلاتی برای ترویج و تبلیغ فرهنگ ملی نبود و وسایلی هم برای این کار وجود نداشت . همان یک چیز بود : نیروی معنوی ملت و برتری فرهنگ ایران . در آن روزگار ادبیات رکن اصلی فرهنگ بود و شعر مهمترین قسمت ادبیات به شمار می رفت . پس شعر اساس فرهنگ بود و ایران عالی ترین نمونه آن را داشت .امروزهیچ یک از احوال ، برآن قرار نمانده است . علم پیشرفت بسیار کرده و در فرهنگ جهان مقامی بزرگ یافته است . ادبیات به حسب تغییر وضع اجتماع ، انواع دیگر یافته که اگر نگوییم کامل تر از شعر است بی شک باید گفت که وسیع تر و رایج تر و نافذتر است .پس آن چه موجب بسط و نفوذ فرهنگ ایران بود ، آنچه در عین ناتوانی ما را تواناترین ملت مشرق می ساخت ، و آنچه دوام و بقای ما را در معرکۀ حوادث و مصائب ضمانت می کرد امروز دیگر قدرت خود را از دست داده است . شاید ادراک این حقیقت تلخ و دردناک باشد . اما حقیقت است و باید دریافت و چاره کرد و این بهتر از آن است که لجاج بورزیم و آشکاری را ندیده بگیریم . اگر می بینیم که روزی بیگانگان به زبان فارسی مباهات می کردند و امروز ایرانیان از آندوری می جویند علت آن را جز این نباید دانست که فرهنگ ملی ما از زمان واپس مانده و آن نیروی عظیم و جاذب را از دست داده است . چه باید کرد ؟ باید بکوشیم که فرهنگی نو و زنده ، متناسب با احتیاجات زمان ، و لایق برابری با فرهنگ ملت های دیگر ایجاد کنیم .این کار عظیم و دشوار است . اما آن که می خواهد زنده بماند باید با دشواری ها در آویزد . دشواری برای زندگان مایۀ نومیدی نیست . نومید مردگانند : مردۀ بی جان و مردۀ روان جلد نخست این کتاب با نام ویژه شعر و هنر منتشر شده است.

مولف بعد از مهاجرت از خوانسار بر آن شد تا با تالیف و تدوین کتاب جامعی درباره اوضاع تاریخی، اجتماعی، اقتصادی و جغرافیایی خوانسار دین خود را به شهر خویش ادا کند و طی سه سال 4 جلد کتاب درباره خوانسار تالیف کرده است: 1. تذکره شعرای خوانسار شامل تراجم احوال و آثار شعرای خوانسار، 2. مشاهیر خوانسار 3. تاریخ خوانسار 4. خوشنویسان خوانسار.

کتاب حاضر رساله ایست در جشن سده تولد شاعر شهیر ملی ترکیه، مرحوم توفیق فکرت، که مولف رساله ای مختصر درباره آن شاعر بزرگ به رشته تحریر درآورده و یک سخنرانی نیز در این مجلس که توسط انجمن دوستی ایران و ترکیه ترتیب داده شده بود کردند.

در کتاب تاریخ سال ۱۹۳۳ ضمن کاوشهای تخت جمشید,در دیوار استحکامات,چندین هزار لوح گِلی بامتنهایی به خط میخی عیلامی بدست آمد که اسنادی مربوط به سیزدهم تا بیست وهشتمین سال فرمانروایی داریوش بزرگ میباشد. این مجموعه بخش کوچکی از بایگانی عظیم شاهنشاهی هخامنشی بود که ازهجوم اسکندر جان سالم بدر برده اند. لوح ها بصورت خام نگهداری میشده اند اما درآتش سوزی اسکندراین لوحها تصادفا درلهیب آتش پخته شدند و برای ما محفوظ ماند. این کتاب چاپ سال 1314 می باشد