سیداحمد هاتف اصفهانی از جمله جماعتی است که ابتدا در اصفهان جزء حلقه ملازمان و شاگردان میرسید علی مشتاق بوده و به تبعیت و هدایت او در خط تقلید از سبک کلام فصحای قدیم میکرده و بعد از آن صاحب اسم و اعتبار مخصوصی شده است. دیوان او دربرگیرنده حدود پنج هزار بیت است. غزلیاتش بیشتر تقلید شیخ و خواجه است و غالب آنها لطیف و حاوی مضامین عاشقانه دلکش است و حق این است که نمیتوان بعضی از ابیات او را از ابیات شیخ و خواجه مشخص کرد.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب را می توان به دو بخش اصلی تقسیم کرد: بخش اول بحث در پیرامون مختصات اجتماعی و سیاسی ایران در قرن دوازدهم هجری، که شاعر در آن می زیسته است. بدون بحث مختصر در این زمینه و عدم وقوف به محیط و اوضاع و احوال تشنج آمیز آن دوره، نمی توان به انگیزه واقعی نظم این ترجیع بند پی برد. بخش دوم در تحلیل ترجیع بند.
این کتابچه که در ضمیمه کتاب سال فردوسی به انتشار درآمده، دربرگیرنده ترجیعبند معروفی از هاتف اصفهانی و مخمس مشهوری از شیخ بهاءالدین آملی میباشد.
سیداحمد هاتف اصفهانی از شعرای نامدار قرن دوازدهم هجری است که در انواع سخن از قصیده و غزل و قطعه دستی قوی داشته با این حال عمده شهرتش به سبب ترجیعبند عارفانه و لطیف اوست که زبانزد خاص و عام بوده و وی را از دیگر معاصران و همگنانش چون شعله، مشتاق، آذر، نصیر، عاشق و صباحی مشهورتر کرده است. دیوان این گوینده شیرینبیان در سال 1314 شمسی برای نخستین بار منتشر شده است؛ این چاپ از روی متن اولیه کتاب تجدید طبع گردیده و به انضمام آن اشعار رشحه دختر هاتف نیز آورده شده است.