نظامالدین محمود قمراصفهانی متولد اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری بوده و با استناد به اینکه در دیوان شعریاش اتابک سعد بن زنگی را مدح کرده بود، برمیآید که وی مدتی از زندگی اتابک را درک کرده است. وی از سخنوران توانا و گمنام زبان فارسى است که در شعر غالباً «نظام» و گاهى «محمود» تخلص مىکرده است. قَمرى اصفهانى در روزگار اتابکان فارس مىزیسته و بعضى از آنان را ستوده است. آثار وى بر شیوه سبک خراسانى استوار است و دیوان فعلىاش بالغ بر دو هزار بیت دارد و ارادت قلبى او به ساحت مقدس اهل بیت عصمت در آثارش موج مىزند.
دیوان اشعار "سلام" مشتمل بر غزلیات، قصاید، مثنویات، قطعات، رباعیات و دیگر منظومات اثر ابوالقاسم سالاری (حیران) است که در سال 1358 در قم منتشر شده است.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.