این مقاله، نگاهی است بر مقاله «کاربردهای زبانی سبکساز در غزل بیدل» تألیف وحید عیدگاه طرقبهای.
مجله سوره، جنگ هشتم مجموعه ایست از اشعار، نقد و بررسی، قصه، مقاله، معرفی و طرح و کاریکاتور که توسط گروهی از نویسندگان در سال 1363 تالیف شده است است
جای افسوس است که ما از حیات مرحوم میرزاآقاخان کرمانی و تشبئات و عملیات سیاسی او چیز زیادی در دست نداریم جز آنچه چندین مولف از روی یکدیگر با فرق های جزئی استنساخ کرده و هیچ چیز تازه ای تتبع ننموده اند. بنابراین بهتر آن می دانیم که بجای اینکه در این تذکر سی ساله دوباره به نقل همان عبارات اکتفا کنیم به تشریح و تدقیق نظریات و افکار سیاسی و اجتماعی او داخل شده و بسیاری از مسایل را که در حق او تاریک است روشن نماییم. میرزا آقاخان از حیث سرنوشت نویسندگی خیلی شبیه به خیام است که آثارش بواسطه بغض و نفرت مخالفین متروک و بدون مطالعه آنها با تیر اتهامات به جهل و نادانی منسوب شده است. ولی همانطور که اینک پس از شش هفت قرن خیام میرود جای خود را در ادبیات و فلسفه مشرق و مغرب باز کند میرزاآقاخان هم روز به روز مشهورتذ می شود و یکی بعد از دیگری آثار و تالیفاتش به طبع میرسد و کم کم همان طبقات منوره که با او مخالف بودند مجبورند در اطراف او قلمفرسایی کنند...
این مقاله به ارائه طرح فرهنگ واژههای متضاد در زبان فارسی اختصاص دارد ـ فرهنگی که مدخلهای آن را واژههایی تشکیل میدهند که در قالب رابطه تضاد معنایی قرار میگیرند. ابتدا مفهوم «تضاد معنایی»، به گونهای در دستور زبان فارسی و آثار زبانشناسان ایرانی و غیرایرانی بیان شده، مرور خواهد شد. پس از آن، با اشاره به نظریات جکسن و امولا و مورفی، دیدگاههای جدید درباره تضاد معنایی بیان میشود. سپس پارهای ملاحضات درباره فرهنگهای واژههای متضاد در آثار ایرانی و غربی ارائه میگردد و در پی آن ضرورت تهیه فرهنگ واژههای متضاد و ظرایفی که در تدوین آن باید رعایت شود مطرح میشود.