این مقاله به ارائه طرح فرهنگ واژههای متضاد در زبان فارسی اختصاص دارد ـ فرهنگی که مدخلهای آن را واژههایی تشکیل میدهند که در قالب رابطه تضاد معنایی قرار میگیرند. ابتدا مفهوم «تضاد معنایی»، به گونهای در دستور زبان فارسی و آثار زبانشناسان ایرانی و غیرایرانی بیان شده، مرور خواهد شد. پس از آن، با اشاره به نظریات جکسن و امولا و مورفی، دیدگاههای جدید درباره تضاد معنایی بیان میشود. سپس پارهای ملاحضات درباره فرهنگهای واژههای متضاد در آثار ایرانی و غربی ارائه میگردد و در پی آن ضرورت تهیه فرهنگ واژههای متضاد و ظرایفی که در تدوین آن باید رعایت شود مطرح میشود.
کتاب حاضر به مناسبت ششمین سال تاسیس صدای آمریکا به زبان فارسی این مجموعه خواندنی را که متضمن گفتارهایی از برنامه های متنوع صدای آمریکاست به عنوان ارمغان نوروزی به شنوندگان صدای آمریکا تقدیم کرده است
یکی از وجوه اهمیت زبان و ادب فارسی در شبه قاره پیوستگی عمیق زبان های ملی و محلی این منطقه با زبان فارسی است. تاثیرات عمیقی که زبان فارسی هم در زمینه واژه ها و اصطلاحات و هم در زمینه قواعد و دستور زبان بر زبان های رایج این منطقه داشته است، مورد تاکید و اذعان اهل فضل و ادب پاکستانی و سایر محققان بوده که در کتاب ها، سخنرانی ها و .... بدان پرداخته اند. این پیوستگی بویژه در ادبیات منظوم بیش از ادبیات منثور به چشم می خورد و به عنوان نمونه بافت و ترکیب شعر اردو و اصطلاحات و قواعد آن به روشنی میزان این تاثیرپذیری را نشان می دهد. بنابراین منابع و مآخذی که بتواند این رابطه و پیوند عمیق را نه فقط برای فارسی گویان و فارسی سرایان این خطه، بلکه برای اردو سرایان نیز روشن تر و معنی دارتر سازد، ضروری می نماید. چه بسا شاعر و نویسنده ای که اصطلاحی را شنیده است ولی معنی دقیق و کاربرد صحیح آن را در شعر و نثر نمی داند و به متون اصلی و مفصل هم یا دسترسی ندارد و یا از چنان تبحر و تسلطی در زبان فارسی برخوردار نیست که به راحتی بتواند از آنها معنی و کاربرد اصطلاح مورد نظر را دریابد...
این مقاله، نگاهی است بر مقاله «کاربردهای زبانی سبکساز در غزل بیدل» تألیف وحید عیدگاه طرقبهای.