از تأسیس دانشگاه گندی شاپور بیش از 1500 سال میگذرد. در این کتاب افزون بر آگاهیهای تاریخی و مستند درباره سابقه تاریخی و جغرافیایی دانشگاه جندی شاپور، اهمیت کتابخانه و وسعت دامنه علمی و پژوهشی دانشگاه که سبب جلب شمار زیادی دانشمندان از ملیتهای مختلف در آن مرکز شده بود، نویسده اطلاعاتی درباره چگونگی و پیشرفت دانش پزشکی در منطقه در این کتاب گردآوری کرده است.
ساسانیان بیش از چهارصد سال در ایران حکومت کردند. شاهنشاهان با فر و جاه این سلسله، در بسط فرهنگ و علوم و توسعه عمران و آبادی و ساختن پلها و بستن سدها و احداث شهرها و کوشش فراوان و مساعی زیادی مبذول داشتند. اطلاعات موثقی که از روزگاران به ما رسیده است نشان می دهد که هریک از پادشاهان ساسانی به احداث یک یا چند شهر مبادرت کرده اند. مهمترین مرکز علمی عصر ساسانیان شهر جندی شاپور در خوزستان بود که بنابه فرمان شاپور اول بوسیله اسیران رومی ساخته شد در این شهر به دستور خسرو اول انوشیروان دانشگاه بزرگ و باشکوهی تاسیس شد که در آنجا علم طب و فلسفه و ادبیات و ریاضیات و نجوم آموخته می شد و دانشمندان سریانی و هندی و زرتشتی در این موسسه و بیمارستان ضمیمه آن به خدمت اشتغال داشتند. نگارنده درصدد برآمد که تاریخچه این شهر باستانی و دانشگاه معروف آن را با استفاده از ماخذ و منابع موثق تالیف کند تا بدین وسیله یادی از خدمات نیاکان ما در زمینه نشر فرهنگ و علوم در عصر باستان شده باشد
بندر سیراف در 230 کیلومتری جنوب شرقی بوشهر، مشهورترین بند تمدن اسلامی در سدههای میانه بود و به دلیل ارتباطات تجاری با دریای سرخ، آفریقای شمالی، ماداگاسکار، هندوستان، چین و جنوب شرقی آسیا، مکان انباشت دانش، هنر و فرهنگ تمدنهای پیشرفته جهان بود. در این کتاب گذاری بر پیشینه دانش طب و شکلگیری مکتب پزشکی سیراف از دوران باستان تا تمدن اسلامی انداخته شده و خواننده با ساختار این بندر و طب گیاهی رایج آن و همچنین مکانیسم دینامیسم سیر تبادلات دانش طب در حوزه تمدن اسلامی آشنا میشود.