کتابخانه مجازی ادبیات

کریم کشاورز اهل گیلان و از اعضای حزب کمونیست ایران (دهه ۱۹۲۰) و سپس حزب توده ایران بود. کریم کشاورز فرزند حاج محمد وکیل التجار یزدی (تاجر ابریشم و نماینده رشت در دوره اول مجلس شورای ملی) و برادر بزرگ‌تر دکتر فریدون کشاورز (پزشک متخصص اطفال و از سران حزب توده ایران و نماینده بندر انزلی در دوره ۱۴ مجلس شورای ملی) و نیز جمشید کشاورز (نوازنده و موسیقیدان) بود. وی از جمله دستگیر شدگان کودتای 28 مرداد بود که جهت گذراندن دوران محکومیت خود به جزیره خارگ تبعید شد. خارگ در آن زمان بدلیل شرایط بد آب و هوایی یکی از تبعیدگاه های معروف کشور به شمار می رفت. کشاورز برآمده از خانواده ای روشنفکر و سرشناس، از مبارزان برجسته جنبش جنگل در گیلان و سپس از فعالان دوران اوجگیری نهضت ملی بود. او پس از کودتای 28 مرداد سال 1332 به زندان افتاد و مدتی بعد به همراه گروهی شصت نفری از اعضای حزب توده به جزیره خارگ تبعید شد اما پس از آزادی، تا زمان فوتش به سال 1366، از کار سیاسی به کلی فاصله گرفت. او از مترجمان برجسته کتاب های تاریخی به شمار می رود. کشاورز در زمان تبعیدش در خارک، از خاطرات و فعالیت های روزانه خود یادداشت برمی داشت که این دست نوشته ها کتابیست که پیش روی شماست "با کودتای 28 مرداد ما پس از زندان تهران و شيراز به زندان خارگ تبعيد شديم. مجموعا 21 نفر می شديم. قبل از ما زنده ياد شمشيری از ارادتمندان مصدق، محمود هرمز، صارم الدين صادق وزيری، محمود زندی مدير روزنامه بسوی آينده ارگان غير رسمی حزب توده، جهانگير افکاری، مهندس عاشورپور خواننده ترانه های گيلکی و عده ای ديگر به خارک تبعيد شده بودند. دو ماه از اقامت ما در خارک گذشته بود که 61 نفر تبعيدی ديگر از جمله کريم کشاورز، انجوی شيرازی را هم به خارک تبعيد کردند و جمع ما از صد نفر تجاوز کرد. خارک در 37 کيلومتری بندر گناوه از توابع بوشهر و وسعت آن حدودی 32 کيلومتر است. رطوبت و گرما در آنجا حکومت می کرد. در آنجا کلاس های زبان تشکيل داده بوديم. من تاريخ درس می دادم، عاشورپور گروه کُر تشکيل داده بود و اشعار و ترانه های محلی و سرودهای حزبی می خواندند".

نویسنده در این نوشتار که در ضمیمه مجله «بررسی‌های تاریخی» منتشر شده، به جزیره خارک و آثار باستانی آن پرداخته است. هدف نویسنده در این نوشتار، نقد و بررسی دیدگاه‌های پرفسور گیرشمن درباره این جزیره و آثار باستانی آن است.

بیشاپور در دامنه ارتفاعات معروف به کوهمره و در فاصله 23 کیلومتری غرب شهرستان کازرون، در حاشیه رودخانه شاپور و در کنار جاده شاهی روزگار باستان که یکی از مهم‌ترین راه‌های ارتباطی بوده است، احداث شده. این راه در زمان هخامنشیان تخت جمشید و استخر را به شهر باستانی شوش و در عهد ساسانی فیروزآباد و بیشاپور را به تیسفون مقر سلاطین ساسانی وصل می‌کرد و از این مکان راهی به کرانه‌های خلیج فارس امتداد می‌یافت. در این کتاب ضمن اشاره به تاریخ این شهر، درباره آثار باستانی این شهر نیز مطالبی بیان شده است.

این نوشتار دربرگیرنده بررسی نقش برجسته و کتیبه میخی است که از دوران باستان در منطقه اورامانات به یادگار مانده است.