کتابخانه مجازی ادبیات

یکی از شیوه‌های ابراز نظر در مورد قدرت و نظام سیاسی در دوره پهلوی دوم، سرودن شعر بود. از آنجایی که اختناق حاکم بر جامعه اجازه اعتراض و اظهارنظر صریح را نمی‌داد، بسیاری از افراد با استفاده از صنایع ادبی، چون کنایه، ایهام و ... در قالب شعر مخالفت خویش را با وضعیت موجود اعلام می‌کردند. از طرف دیگر تعدادی از طرفداران رژیم پهلوی نیز به وسیله شعر به تعریف از این رژیم می‌پرداختند. این کتاب اشعار مخالفین و موافقین رژیم پهلوی را با توجه به مبانی فکری آنها مطرح کرده و مضامین و معانی هرکدام را مورد بحث قرار داده است.

این کتاب دو هدف را دنبال می‌کند؛ استخراج کلمه‌ها و ترکیب‌های تازه و بکر از لابلای اشعار شاعران بزرگ معاصر فارسی که در این بخش نگارنده تلاش کرده حجم بزرگی از خلاقیت‌ها و آفرینش‌های زبانی شاعر را در قالب واژه‌نامه‌ای اختصاصی ارائه کند. هدف دوم آن است که این فرهنگ می‌تواند تا حد زیادی مواد و مصالح لازم را برای بررسی‌های ادبی و زبان‌شناسی در حوزه‌های گوناگون سبک‌شناسی و نقد ادبی درباره شاعر و ادبیات معاصر فراهم آورد. این کتاب فرهنگ اشعار فروغ فرخزاد است که نویسنده کوشیده این دو هدف را در آن دنبال کند.

منشی احمد حسین سحر از اهالی کاکوری و همان کسی است که شرح احوالش در «تذکره مشاهیر کاکوری» با عنوان احمد حسین حجاجی آمده است. وی در علوم متداول زمان خود تسلط داشت و در فن انشاء بی‌مانند ایام خود بود. شاگرد غلام مینا ساحر کاموروی و مؤلف تذکره «طور معنی» و «بهار بی‌خزان» است و سال وفاتش به طور قطع 1289 هجری است. این کتاب تذکره‌ای عمومی است که مطالب آن حاوی شرح حال و نمونه اشعار 295 تن از شاعران متقدم و متأخر فارسی ایران و هند را دربر می‌گیرد. مؤلف در این تذکره اولا به ترتیب حروف هجا به ترتیب فصول پداخته و سپس با عنوان فصل در خاتمه کتاب، شرح حال استاد خود شیخ غلام مینا ساحر کاکوروی و دوست خویش سعیدالدین عزیزی عظیم‌آبادی و میرزا محمدحسین قتیل و چند تن دیگر را به رشته نگارش کشیده است.

دارالعلوم ندوه‌العلماء لکهنو نه تنها در هندوستان بلکه در تمام دنیا در زمینه تعلیم و تدریس زبان عربی و علوم اسلامی یکی از معروف‌‌ترین و ممتازترین مراکز است. این دارالعلوم دارای یک کتابخانه مهم و با ارزش نیز هست که آن را به پاس خدمات بی‌مانند علامه شبلی نعمانی (متوفی در 1332 هـ.) در امر پیشرفت ندوه‌العلماء و دارالعلوم و کتابخانه‌اش به دنبال تصمیم جلسه عمومی 25 جمادی‌الاول 1404 کتابخانه ندوه‌العلما به نام «کتابخانه شبلی نعمانی» نامگذاری کردند و بر پیشانی ساختمان نوبنیاد و شکوهمند کتابخانه که نزدیک صدر دروازه قرار دارد کتیبه سنگی «مکتبه شبلی النعمانی» نصب شده است.