استاد ملاعبدالکریم مدرس با دقت نظر و وسعت تتبع از محققان وادبا و نویسندگان ومصححان گرانقدر معاصر تاریخ کرد و کردستان به شمار میرود که در زمینههای علوم اسلامی، فقه شافعی، تاریخ مشاهیر کرد، تصحیح وتقنیح دواوین شعرا، علوم ادبی وبلاغی و لغوی، عرفان وتصوف (بهویژه طریقت نقشبندیه)، حکمت وفلسفه، استادی مسلم وکمنظیر است؛ سرتاسر زندگی آن فرهیخته را، تدریس وتعلیم، تحقیق وتالیف وسفرهای علمی متعدد تشکیل میدهد. این کتاب یکی از دفاتر اشعار اوست.
این کتاب دارای چهار فصل و مجموعا دربرگیرنده زندگی و آثار ۲۲۷ نفر از پارسی سرایان قفقاز است. هر فصل به شاعران یک منطقه قفقاز (آران، ارمنستان، داغستان، گرجستان) اختصاص یافته است. نخستین شاعری که زندگی و احوالش در این مجموعه معرفی شده، «ابوالعلای گنجه ای» متوفی به سال ۵۵۴ ه.ق و آخرین آنها، «ناظم ایروانی» متولد سال ۱۳۴۲ ه. ق است. در پایان کتاب نیز فهرست ماخذ و منابع به ترتیب الفبایی تخلص یا نام مولفان آمده است.
این پژوهش با هدف آسان سازی و روان گویی مطالب و معانی پیچیده و دشوار در "مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز" اثر شیخ محمد لاهیجی تهیه شده است. غامض بودن عبارات و تعقیدات کلام و اطناب بیان شارح، نگارنده را واداشته تا در عین رسایی پیام و شیوایی بیان، مفاهیم صریح عرفانی را با عباراتی موجز و مختصر در دسترس جویندگان اسرار الهی و پویندگان حقایق معانی قرار دهد زیرا معتقد است که "خَیرُ الکَلام ما قَلَّ وَ دَلَّ وَ لَم یَمَل".