میرزا عبدالقادر بیدل که با نوآوریهایش جانی تازه به کالبد شعر پارسیدری دمید، در افغانستان به دلایل پیدا و پنهان محبوبترین شاعر این کشور است. راست گفتهاند که اشعار دلانگیز او ورد شبانه و درس سحرگاه، در مدرسه و خانقاه این دیار میباشد. شاید نزدیکبودن زبان بیدل به زبان مردم افغانستان یکی از این دلایل باشد و به همین سبب هم بود که عملاً بیشترین سهم را درمطالعات بیدلشناسی، پژوهشگران افغانستان به خود اختصاص دادند. فهرست عناوین کتاب عبارتند از: زیست نامه بیدل، بیدل و افغانستان، شعر بیدل پژواک ندای زمان اوست، ستایشگر برادری و برابری ملل، سیمای انسان در شعر بیدل، تمایلات جوانمردی در نحوه زیست و سخن بیدل.
فهرست شماره 14 عرفان ایران بدین قرار است: در قسمت مقالات، عید مبعث از دکتر نورعلی تابنده؛ تصوف علوی از شهرام پازوکی، فریتهوف شوئون و معنای زیبایی از سعید بینای مطلق؛ تاملی در باب معنای روحانی کار از سیدحسن آذرکار؛ کرامات اولیا در آثار مولانا از محمدابراهیم ایرج پور؛ مجموعه مزار شاه نعمت الله ولی از مهراد قیومی بیدهندی، در قسمت معرفی کتاب تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده از دکتر عادل نادرعلی و ترجمه حسینعلی کاشانی بیدختی معرفی شده است.
فهرست شماره 14 عرفان ایران بدین قرار است: در قسمت مقالات، مقاله رویت ماه از دکتر نورعلی تابنده؛ عید رمضان از نورعلی تابنده؛ وحدت در کثرت و کثرت در وحدت از سیدمصطفی آزمایش، چرا سنت گرا نیستم؟ از محمد لگن هاوزن، ترجمه منصور نصیری؛ خواب و تعبیرخواب: بخش دوم از سیدحسن امین، در قسمت یادنامه، به مختصری از شرح احوال حاج علی تابنده محبوب علیشاه پرداخته شده، نکات و تذکرات فقری از حاج علی تابنده؛ عشق و شهادت از حاج علی تابنده، در قسمت معرفی کتاب؟، قلب اسلام از سید حسین نصر توسط حسین خندق ابادی معرفی شده است.
نویسنده در این کتاب گوشهای از ویژگیهای داستانی شاهنامه را بررسی کرده که میتوان به این موارد اشاره کرد: قهرماننگاری در شاهنامه، وصف یک قهرمان از زبان دیگری، وصف قهرمانان از زبان داستانسرا، راهجویی به روان قهرمانان، مستی و بازنمایی کرکترهای شاهنامه، گفتگوی قهرمانان شاهنامه، بازتاب شخصیت قهرمانان در تکگفتارها، منفردسازی و تیپسازی در قهرماننگاری، توصیفها و تصویرها و .... .
این کتاب شامل شش بخش به شمول مندرجات، پیشگفتار و منابع میباشد. بخش نخست که در آن دورهبندیهای تاریخ ادبیات معاصر دری به اساس تألیفات محققان و دانشمندان افغانستان و خاورشناسان جهان بازتاب یافته است تا قرن نوزده از آن به صورت فشرده بحث به عمل آمده است. بخش دوم و سایر بخشها از 1900 تا 1341 را دربرمیگیرد که به طور مشخص در زمینههای رویش ادبیات نو، دورۀ روشنگری، ادبیات فنی و ملی، ظهور قالبهای نوادبی، پیشاهنگان شعر این دوره، سالهای نبرد داغ نوجویی و تقلید و سرانجام نتیجهگیری از این مباحث ارائه شده است که در آنها برجستگی مطالب و موضوعات بهخوبی مشهود است.