کتابخانه مجازی ادبیات

این کتاب از پوششی یاد می‌کند که تا امروز یکی از وسایل زینتی و احیانا پوششی زنان در خطه بنادر و جزایر خلیج فارس و کرانه‌های دریای عمان است؛ این پوشش، روپوشی است به نام «برقع» که در ساحل استان هرمزگان و خطه ساحلی بلوچستان آن را «برکه» و در حوزه بندرلنگه به نام «بتوله» خوانده می‌شود. بی‌شک استعمال برقع در بین ایرانیان معمول نبوده و هرگز از عادات پارسیان نیز نبوده است؛ زیرا در تاریخ اجتماعی ایران به‌ویژه خطه جنوب چنین سابقه‌ای نداشته است. این کتاب که از وجود برقع وبرقع‌پوشان شمال و جنوب ایران حکایت دارد، کتابی است شامل مسائل ادبی، اجتماعی، فرهنگی و هنری که خواننده را به سنت ایرانیان و آنچه ره‌آورد مهاجرات و سوغات وارده از خارج است، رهنمود دارد.

عائشه تیمور شاعر برجسته معاصر مصر و پیشگام نهضت ادبی زنان در این کشور، و پروین اعتصامی مهین بانوی شعر و ادب ایران که هر دو تربیت یافته خانوادهای ریشه‌دار و فرهنگی بودند، اشعار نغز و گران‌سنگی را به دنیای شعر معاصر عرضه کردند. این دو بانوی شاعر، از سرچشمه غنی آموزه‌های اسلامی و فرهنگ دینی، بهره‌های فراوان جستند و از آن در جهت باروری مضامین شعری خود استفاده کردند. توصیه به برخی صفات دینی و اخلاقی همچون حجاب و عفت، صبر و بردباری، استفاده واژگانی و معنایی از آیات قرآن کریم، از جمله مضامین سروده‌های این دو شاعر است. همچنین غمسروده‌های مشترک، و بیان عاطفه مادری، از دیگر موارد اشتراک در اشعار این دو سراینده است.