این مقاله از بخش دوم رساله مولانا روحی انارجانی که به لهجه محلی مردم تبریزست سخن می گوید. این رساله دارای دو بخش کاملا مستقل و متمایز است؛ بخش نخست آن درباره رسم و آئین مردم تبریز و بخش دیگر درباره زبان مردم این شهر در پایان سده دهم هجریست. نخستین بخش دارای دوازده فصل و بخش دوم دارای چهارده فصل است. این رساله را نخستین بار شادروان عباس اقبال در شماره سوم سال دوم مجله یادگار معرفی و عکس دو برگ از آنرا برای نمونه چاپ کرده است.
کتاب حاضر سالنامه دانشکده ادبیات تبریز است که در سال 1330 توسط اداره انتشارات دانشگاه تبریز به چاپ رسیده است.
این مجموعهی مصور دربرگیرندهی شرح احوال و آثار 63 بانوی فرهیخته و هنرمند تبریز در زمینههایی نظیر خوشنویسی، نقاشی، تذهیب، نویسندگی، قالیبافی، سفال، گلسازی و نمایش است.
اندرز آذربد مارسپندان یکی از پندنامههای پهلوی است و چنانکه از نامش پیداست، منسوب است به «آذربد مارسپندان» اندرز بد و مؤبد بزرگ زمان شاپور دوم و جزء متون پهلوی چاپ جاماسب جی دستور مینوچهر جی جاماسپ اسانا در صحیفههای 58 تا 71 به چاپ رسیده و در میان اندرز خسرو کواتان و متن ناقصی که از صحیفه 72 آغاز میشود، جای دارد.
درخت آسوریگ نام داستانی است منظوم به زبان پهلوی و در شمار متنهای غیردینی معدودی است که از این زبان برجای مانده است. این متن را جاماسپجی دستور مینوچهر جیجاماسپ اسانا از روی نسخههای خطی موجود تهیه کرده و در جزء «متنهای پهلوی» در صفحههای 109 ـ 114 به چاپ رسانده است. در این مجموعه متن «ماه فروردین روز خرداد» پیش از آن و «گزارش شترنگ» پس از آن جای دارد. در ابتدای این کتاب مقاله استادانه هنینگ که در آن نهتنها این داستان منظوم، بلکه امکان وجود شعر و انواع آن در فارسی میانه، بررسی و پژوهش شده، ترجمه شده است. پس از آن متن پهلوی این داستان که عینا از روی متن چاپ جاماسپ اسانا عکسبرداری شده و نسخهبدلهای نسخ خطی پنجگانه به چاپ رسیده است. سپس متن پهلوی تصحیح شده و آوانوشت و ترجمه کلمه به کلمه فارسی هر بیت و یادداشتها و حواشی لازم داده شده است.