حمزه نامه آمیزهای از حقیقت و افسانه با نثری روان، داستانی پهلوانی و با ریشههای مذهبی است. این کتاب در شبه جزیرهی هند تألیف یافته و متأثر از آداب و سنن آن دیار است. نامهای خاص هندی در آن بکار رفته و از واقعیّت تاریخی به دور است. نویسندهی داستان به بهره برداری از نام حمزۀ بن عبدالمطلّب، عمومی پیامبر گرامی و برخی صحابه و نیز برخی از پادشاهان و وزرای ایرانی داستانی حماسی مهیّج پرداخته و در پارهای از داستانها مشابهت زیادی با ماجراهای شاهنامهی فردوسی دارد و نیز از قصص انبیاء سود برده است. نویسندهی داستان شناخته نشده، امّا به اعتقاد دکتر ذبیح الله صفا نوشتن آن بدستور حمزۀ بن عبدالله خارجی که در نواحی شرقی ایران حکومت تشکیل داده بود انجام گرفته. نثر کتاب، چنانکه اشاره شد، نا هماهنگ است. امّا بیشتر صبغهی سبک قدیم دارد و در آن لغات اصیل فارسی دیده میشود. راوی در توصیف صحنهی جنگ یا وصف طبیعت اندکی با تکلّف نوشته ولی به هر حال زیبا و دل انگیز است. این کتاب به نامهای دیگر «رموز حمزه» و «حمزه نامه» نیز مشهور است و در زمان اکبرشاه گردآوری گردیده و مشتمل بر 69 داستان است.
کتاب نرگس و زرین دهن اثر هرمان هسه نخستین بار در سال هزار و سیصد پنجاه توسط مترجم توانا سروش حبیبی به فارسی برگردانده شد با نام نرگس و زرین دهن که البته همانطور که بهتر می دانید نام اصلی کتاب نارتسیس و گلدموند است که در سال هزار و نهصد و سی توسط هسه نوشته و نشر یافت. البته می توان گفت یکی از سه اثر برتر کتاب های هرمان هسه است که بدلیل بازگو کردن روابط جنجالیترین کتابش نیز شناخته شد و در فهرست پر مخاطبترین و مشهورترین کتابهای نویسنده محسوب میشود داستان یک گردش دایره وار است و مکان روایت از یک سیکل در ماریابرون شروع و پس از گذر از چند مکان چون روستا، دشت و قصر و صحرا و شهرها و در اخر بازگشت به همان مبدا. و نکته جالبی که نه در این اثر بلکه در کلیه آثار هرمان هسه تکرار میشود ساختار خاص و تکنیکی نویسنده براساس 2 قطبی بودن ساختار است و رو ح و جسم آدمی در سیر داستان در این اختلاف قطب سرگردان می نماید و آدمی را متفکرانه به شرح ماجرا گوش بزنگ می نماید و حقیقتا با دیدی فیلسوفانه به روایت و شرح و توصیف می پردازد.
حسن قائمیان کتابی با عنوان آری بوف کور هدایت را باید سوزانید تالیف کرده است که درنظرش مورد بوف کور است و در سال 1333 ضمیمه نشریه ماهانه آپادانا چاپ شده است
درباره املای کلمات مرکب بسیار بحث شده است و گروهی برای رعایت اصل یکنواختی و برای اینکه قضیه را یکسره کنند، تنها چاره را جدانویسی همه ترکیبات دانسته و گروهی دیگر متصلنویسی را انتخاب کردهاند؛ اما هیچکدام از این دو راه درست نیست. برای آنکه موضوع روشن شود به اندکی بحث نیاز است. در این کتاب مرکبها و مشتقات است. مرکب از دو یا چند جزء مستقل ساخته میشود؛ مانند صاحبخانه، دانشسرا، پاکنهاد، سختدل و ... و مشتق با افزودن پیشوند و پسوند و میانوند به اسم و صفت و قید به دست میآید؛ مانند همراز، بیدل، دانشکده، گلستان و ... .
در تاریخ ادبیات فارسی و میان شاعران و نویسندگان جهان، ناصرخسرو جایگاه ویژهای دارد؛ او یک سیاحتگر یا شاعری عادی نبود. پایگاه عقیدتی استواری داشت. نوشتههایش چه نظم و چه نثر وقف اندیشه دینی و دعوم مردم به پذیرش آن بود. سفرنامه او ظاهرا برای عامه مردم نوشته شده و درباره مسائل مذهبی ساکت است؛ ولی از دو عبارت آن کتاب روشن است که هیچگونه شک و شبههای در صحت نسب فاطمیون نداشته و درباره حسن اداره امور و ثروت و قناعت و امنیت و آسایش رعایای ایشان با شور و حرارت سخن گفته است. نویسنده در کتاب حاضر ضمن اشارهای به زندگی و آثار ناصرخسرو، سفرنامه او را تحلیل کرده و در پایان متن مصحح آن نیز آورده شده است.