اکثر کتابهای علوی به زبانهای مختلف (حتی ازبکی) چه در غرب و یا شرق ترجمه شده اند، فقط به نظر نمیرسد که کتاب « اوزبکها» (تهران 1327) که سفرنامه مسافرت او به ازبکستان در زمان اشتغال در « انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی» میباشد و بندرت در نوشته ها از آن یاد شده، ترجمه شده باشد. این کتاب در برهه ای نوشته شده که استالین تبر تقسیم را بر ورارود کوفته ، تاجیکستان کوچکی بر پا کرده و مناطق وسیع پارسی زبان مثل سمرقند و بخارا را در کشور نوپایی بنام ازبکستان و با زبان رسمی ترکی جغتایی که حالا ازبکی نامیده میشد جای داده است. علوی همچنانکه از عنوان کتاب نیز پیداست در این کتاب به ندرت از کلمه« تاجیک» وبسیار زیاد از اصطلاح «اوزبک»استفاده کرده ونیز به پارسی گویی مردم آن سامان کم بها داده است: «در راه مابین سمرقند و فرودگاه این شهر یک نفر شوفر که بفارسی شکسته ای گفتگو مینمود...». البته بعد ها او در کتاب « گذشت زمانه» در باره افکار گذشته سیاسی اش نوشته است: « ...به علاوه من در آن زمان تحت تاثیر حزب توده و استالینیسم بودم و هرچه دانای کل میگفت و مینوشت می پذیرفتم و در صحت آن شک نمیکردم».
گیلان نامه "مجموعه مقالاتی است در زمینه تاریخ، فرهنگ، هنر، زبان، ادبیات و مردمشناسی منطقه گیلان .جلد دوم این مجموعه شامل مقالاتی است از نویسندگان مختلف با این عناوین کبریت سازی در گیلان از احمد اداره چی گیلانی؛ صندوق بولاکی از محمد الطافی؛ گزارش سلیمان خان مهندس از راههای گیلان از محمد باقری؛ خورشید خانم سراینده چند قطعه فولکلوریک از رحیم چراغی؛ عناصر ممتاز در تصوف رایج در گیلان از محمد روشن؛ لغات و اصطلاحات گیلکی در توتونکاری از عزت الله زرندیان؛ خان احمدخان گیلانی از صادق سجادی .....
گیلان نامه "مجموعه مقالاتی است در زمینه تاریخ، فرهنگ، هنر، زبان، ادبیات و مردمشناسی منطقه گیلان .این مجموعه شامل مقالاتی است از نویسندگان مختلف با این عناوین "ماکیان در سرزمین گیلان و دیلمستان از محمود پاینده؛ نامهای گیلانی (برای پسران و دختران) از م. پ. جکتاجی؛ دیوان پیر شرفشاه دولابی از عباس حاکی؛ قلیان کوبی از جعفر خمامی زاد؛ گیلان از دیدگاه هنر از جهانگیر سرتیپ پور؛ واژه های گیلکی از سیروس شمیسا؛ دولاب و خشم دو شهر گمشده از علی عبدلی و ....
جمهوری شوروی اوزبکستان مهمترین جمهوری اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در آسیای مرکزی، اگرچه همسایه دیوار به دیوار ایران نیست، ولی با ملل ساکن فلات ایران و از جمله کشور ما سوابق تارخی دارد. در عین حال علقه معنوی و پنهانی بین مردم کشور ما و مردم اوزبکستان از قرنها پیش توسط شعرا و بزرگان دو قوم برقرار بوده و رجال علم و ادب ایران در این سرزمین همواره مورد محبت و احترام بودهاند. این کتاب دربرگیرنده یادداشتهای سفر بزرگ علوی به اوزبکستان است که به مناسبت جشن پانصدساله علیشیر نوایی در سال 1327 صورت گرفته است.