کتابخانه مجازی ادبیات

مولف در این کتاب اشعار نظیری و عرفی را با هم مقایسه کرده است و برای نشان دادن این که دو شاعر هم زمان و هم سبک در حالی که شباهتهای فراوانی با هم دارند چقدر می توانند با یکدیگر تفاوت داشته باشند و این مقایسه که بین دو شاعر سبک هندی به وجود می آید، جذاب و شیرین به نظر می رسد. نویسنده در ضمن مقایسه، به بررسی و نقد شعر هر دو شاعر هم پرداخته است .

محمدجعفر طاهری میگوید: دورنمای جشن دوهزار و پانصد ساله ایران آنچنان نظرم را به خود جلب نمود که لازم دانستم حقیقت را که در یک عمر طولانی از طریق الهامات و تجربیات و اطلاعات صحیح بدست آورده برای بیداری هم میهنان عزیز و آیندگان بی خبر از واقعات در این دفتر به رسم یادگار به رشته تحریر در آورم و به دلیل جشن دوهزار و پانصد ساله بنام کورش کبیر درصدد برآمدم بدانم این شخص کیست و این همه تشکیلات و غوغای عظیمی که برای او فراهم نموده اند چیست؟ ....

کمال‌الدین ابوالعطا محمود بن علی بن محمود مشهور به خواجوی مرشد کرمانی و متخلص به «خواجو» شاعری غزل‌سرا و داستان‌پرداز است. «روضة الانوار» مثنوی کوتاهی است در حدود دوهزار بیت که در بحر سریع یعنی همان وزن «مخزن الاسرار» سروده شده است. خواجو این منظومه را در برابر «مخزن الاسرار» ساخته و در کلام بعضی از تعابیر نوشده نظامی را نیز با خود دارد و در بسیاری از موراد، راه فهم زبان حافظ را هموار می‌کند. «روضة الانوار» منظومه‌ای است عرفانی و اخلاقی و اجتماعی در بیست مقاله که هر یک از آنها در موضوع خاصی است و با حکایتی تبیین و تأیید می‌گردد.

شیخ محمود شبستری آفریننده «گلشن راز» یکی از نوادر و شخصیت‌های ادب و عرفان پارسی، در نیمه اول قرن هشتم است. عمری نسبتا کوتاه ولی پربرکت داشته و غیر از «گلشن راز» تألیفات بسیار از وی به یادگار مانده که از جمله «رساله حق الیقین» و «مرات المحققین» را نام برد. اما «گلشن راز» معروف‌ترین و گرانبهاترین اثر اوست و هم از نظر ادبی و هم عرفانی در نوع خود بی‌نظیر است. حق این است که ذوق ادبی و روح شعری در سراسر کتاب سریان دارد؛ به‌ویژ] بخش آخر کتاب که شرح اصطلاحات اهل ذوق و معرفت است از نقطه‌های اوج ادب پارسی است. این کتاب مستطاب که حدود هزار بیت بیشتر نیست، از مهم‌ترین کتب عرفان اسلامی است و برای جمله صاحبدلان پارسی‌گو و پارسی‌دان مقامی عزیز و ارجمند دارد.