در زبان و ادب فارسی لغات متشابهی وجود دارد که به لحاظ املایی و خوانش مشترک اما معانی متفاوتی دارند؛ نویسنده در این کتاب تعدادی از این واژگان را فراهم آورده و معانی هر کدام را تبیین کرده است. لغات در این کتاب از روی حرکت حرف اولشان منظم شده است؛ چه این لغات بعضی مفتوح الاول مثل قدر و غدر و برخی مکسور الاول مانند مضمار و مزمار و قسمتی دیگر مضموم الاول مثل مقنی و مغنی میباشد.
بخش اعظم اصطلاحات ادبی مندرج در این فرهنگ حاصل چندسال کار تدریجی ولی وقتگیر و توانفرسا روی تطبیق اصطلاحات سنتی رشتههای بدیع، معانی ،بیان، عروض و قافیه و نیز تجوید و دستور فارسی و انگلیسی میباشد. معادلهای مربوط به هر اصطلاح در هر یک از رشتههای فوق با مراجعه متعدد و پیاپی به منابع ذیربط اعم از متن یا فرهنگ تخصصی به فارسی و انگلیسی و مقابله و مقایسه حتیالامکان دقیق تعاریف، معانی و مثالهای مربوط به آن اصطلاح به دست آمده است.
یکی از مشکلات اساسی که در زبان فارسی وجود دارد، کلمههای همتلفظ یا واژههای همصوت است؛ برای مثال کلمه «باغی» به معنای سرکش و نافرمان و کلمه «باقی» به معنای پایدار و جاوید. این مسئله سبب بهوجودآمدن غلط املایی میشود. با توجه به این نیاز در جامعه، نویسنده این کتاب را با عنوان «فرهنگ واژههای همصوت» به نگارش درآورده است.
موضوع این کتاب حاوی احوال یا سرگذشتها و به عبارت دیگر جامع داستانهای انبیاء (ع) از آدم تا خاتم به اختصار است. در این کتاب چهل داستان از عالمانی نامدار، با عناوینی چون: عطار و داستان شهادت او، شمس تبریزی و مولانا جلال الدین محمد بلخی، شیخ سعدی و همام تبریزی، ابوعلی سینا و سیلی خوردن او از مرده و ... مورد بررسی قرار گرفت
این کتاب شامل شرح مختصر احوال و نمونه آثار 48 نفر از شعرا و سخنسرایان معاصر است که جمعی از آنان عضو ثابت انجمن ادبی طهران بودند و برخی دیگر به تقریبی به این مجمع ذوق و ادب علاقه و توجهی داشتهاند. اسامی برخی از شعرا به این ترتیب است: آرش، ادب، اعلامی، اوستا، احمد، پرتو بیضائی، جنابزاده، حقیقت، ذکائی بیضائی، رامین، رباب، رنجی، روحانی، ساعی، سپهر و ....