نگارنده ضمن بازخوانی چندین نمایش تعزیه و شبیهخوانی، عناصر مهم تشکیلدهنده تعزیه را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و به تحلیل متون و نسخ تعزیه، تاریخچه آن، روانشناسی رنگهای بهکار برده شده در لباس یزیدیان و حسینیان در نمایش تعزیه، ماهیت دینی و مذهبی گفتوگوهای صورت گرفته در تعزیه، برخی از نشانهها و نمادهای بهکار رفته در تعزیه، مفاد مدایح و مراثی سروده شده در تعزیه و ارتباط فرهنگ عاشورا با فرهنگ ظهور و انتظار پرداخته است. جابر عناصری ملقب به «پدر تعزیه دانشگاهی ایران» یکی از محققان و مدرسان پیشکسوت هنرهای آیینی و سنتی ایران است.دکتر جابر عناصری در سال ۱۳۲۴ شمسی در اردبیل به دنیا آمد و پس از طی تحصیلات مقدماتی در شهر اردبیل، تحصیلات متوسطه را در دارالفنون تهران و با کسب مقام اول در رشته ادبی به پایان رساند. وی سپس در دانشگاه تهران تا مقطع دکتری فلسفه و علوم تربیتی تحصیل کرده و دوره تخصصی ایران شناسی اجتماعی را در دانشگاه لندن به پایان رساند. جابرعناصری پس از گدراندن دوره تخصصی مردم شناسی در انگلستان با تکیه بر پژوهشهای قبلی خود به تحقیق درباره خاورمیانه، جنوب غرب آسیا به ویژه مسائل فرهنگی ترکیه، ایران و افغانستان پرداخت. وی استاد ممتاز دانشگاههای تهران بود و در کنار پژوهشهای فراوان بیش از 4۰ کتاب در زمینه فرهنگ ایران تألیف کرد.
سیدمحمدرضا کردستانی با تخلص میرزاده عشقی (۲۰ آذر ۱۲۷۳ – ۱۲ تیر ۱۳۰۳) شاعر، روزنامهنگار، نویسنده و نمایشنامهنویس ایرانی دوره مشروطیّت و مدیر نشریه قرن بیستم بود که در دوره نخستوزیری رضاشاه، به دستور رئیس اداره تأمینات نظمیه (شهربانی) وقت، ترور شد. وی از جمله مهمترین شاعران عصر مشروطه بهشمار میرود که از عنصر هویت ملی در جهت ایجاد انگیزه و آگاهی در توده مردم بهره گرفت. او را خالق اولین اپرای ایرانی میدانند. کتاب حاضر گزیدهی اشعار و تقسیر و نقدی ادبی آثار میرزاده عشقی است.
براي شناختن بزرگان وسرشناسان فرهنگ و ادب ، گذشته از نوشته های خود آنان اطلاع از آنچه ديگران درمورد آنان گفته اند و نوشته اند نيز بايسته و سودمند است . انگيزه ي گردآوردن اين دفتر نيز همين بوده است وآنچه درآن جمع آمده آثاري است كه در طول ساليان به طور پراكنده در مطبوعات و نشريات و كتب گوناگون درباره ي شهريار و شعر و زندگي او نوشته شده و چه بسا دسترسي به آنها براي آيندگان جز در مجموعه هايي از اين گونه ناممكن مي بود.
به یمن سخندانی و گرم چانگی سخنوران نامی، گلواژههای کلامی و گلچرخهای رفتاری یلان و پهلوانان نامدار ایرانی در قالب داستانهای حماسی و به شیوه «طومارنویسی» به دست ما رسیده و انگشت عجب بر دندان حیرت رسانده و گستره شهپر خیال نقالان بیهمال را آشکار نموده است.
از دیرباز تعزیه یکی از شیوه ها و سبک های هنری-مذهبی فرهنگ ایرانی بوده است که هماره مورد توجه هنرمندان، پژوهشگران و اهل فرهنگ بوده است. از آن روی که بخش گفتاری تعزیه به صورت منظوم می باشد، این هنر هماره ارتباطی تنگانگ با حوزه ی شعر و ادبیات داشته است و مورد تدقیق اهل ادب بوده است. جابر عناصری در این کتاب به معرفی هفت متن(پرده) نمایشیِ مذهبی می پردازد. این کتاب در یازدهمین جشنواره سراسری تئاتر فجر معرفی و ارائه شده است. عناوین هفت نمایشنامه(تعزیه) مندرج در کتاب به این شرح است: 1.مجلس وفات ابراهیم، نور چشم محمد مصطفی؛ 2. مجلس ولادت قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل عباس(ع)؛ 3. مجلس جاخالی(حجة الوداع)؛ 4. مجلس غارت خیمه گاه حضرت حسین(ع) و توصیف شقاوت بَجدَل و سارقان بی وفا؛ 5. مجلس چوگان بازی(واقعه ی حمل رأس القاسم به دارالظلم یزید علیه اللعنة)؛ 6. مجلس حداد(ماجرای آهنگری که در صحرای کربلا، اسلحه می ساخت ازبهر اشقیاء)؛ 7. مجلس شهادت شهزاده ابراهیم بن عبدالله بن موسی بن جعفر(ع). این کتاب به کوشش دکتر جابر عناصری در 3000 نسخه، توسط انتشارات یازدهمین جشنواره سراسری تئاتر فجر، زیرنظر مرکز هنرهای نمایشیِ وزارت فرهنک و ارشاد اسلامی در سال 1371 در تهران به چاپ رسیده است.