کتابخانه مجازی ادبیات

کتاب حاضر که به صورت مجموعه ای از مقاله ها انتشار می یابد میتواند گامی به سوی تدوین فرهنگ جامعی درباره تاریخ علوم در ایران به شمار رود. چنانکه در لابه لای صفحات این کتاب ملاحظه میگردد سرزمین کهنسال ما در امر پرورش استعدادها و نیروهای خلاق و متفکر در زمینه های مختلف علوم، در طی تاریخ پر نشیب و فراز خویش پهنه مستعدی بشمار می رفته، تا جایی که در برخی از زمینه های علوم فرزندان بزرگ و سرفراز آن چون رازی، فارابی، پورسینا، خوارزمی، خیام، ابوریحان بیرونی، خواجه نصیرالدین طوسی و ... نقشی اساسی و بنیادی برعهده داشته اند و این وظیفه ملی ما است تا به دور از تعصب و با واقع بینی هرچه بیشتر به بررسی پیشینه علمی سرزمین خود پردازیم باشد که عوامل موثر در امر کسب پیروزیهای علمی میهن خود را در برخی از دورانها و دلایل رکود فعالیتهای علمی و ظهور ننمودن چهره های درخشان را در برخی دیگر از زمانها دریابیم و سپس با آگاهی از جنبه های مثبت و منفی گذشته راه خود را به سوی یک آینده موفقیت امیز در جهت ایجاد محیطی مناسب برای رشد متفکران و محققان ارزنده بگشاییم.

کتاب با حماقت بجنگیم نوشته دکتر هاشم مخیر ایرانی است که در سال 1372 منتشر شده است و موضوع کتاب در مورد ایران و جمعیت ایران و سبک و شیوه زندگی مردم در ایران اشاره دارد

در این دفتر به طور خلاصه به فلسفه ایجاد موزه‌ها و اهمیت آنها از نظر علمی و تاریخی و هنری و آموزشی پرداخته شده است. نویسنده کتاب، موزه ها را به سه نوع عمده تقسیم کرده است: موزه های تاریخی؛ موزه های علمی و موزه های هنری که هرکدام به بخشهای دیگری منشعب می‌شوند و درباره هرکدام توضیحاتی ارائه می‌کند

زنده یاد ذکاء در پیشگفتار کتاب پرارج خود می‌نویسد: این «یگانه و نخستین کتابی است که به زبان فارسی درباره هنر کاغذبری در ایران نوشته و چاپ شده است». من برآنم که حرف (و) و واژه «واپسین» را در پی کلمه «نخستین» بر جمله آن زنده‌یاد بیفزاییم ـ زیرا امروز که این یادداشت بر کاغذی می‌آید (شهریور ماه 1383) چند ماهی کمتر از بیست سال از نوشتن پیشگفتار کتاب (بهمن 1363) و نزدیک به پنج سال از انتشار کتاب و چهار سال از درگذشت ذکاء می‌گذرد و نگارنده این یادداشت، نه کتاب، که مقاله‌ای نیز در پیرامون هنر کاغذبری در ایران ندیده است.