کتابخانه مجازی ادبیات

بطور خلاصه باید دانست سالمندان مانند خردسالان حواس و قوای خود را در اختیار آموزگار نمی گذارند حتی اغلب فهم خود را بر دستور آموزگار مقدم می دارند و سلیقه آموزگار را نمی پسندند در عالم خود فکر می کنند که مثلا اگر آموزگار فلان طور درس بدهد یادگرفتن من آسانتر می شود آنها میل ندرند تهجی کنند و برای ترکیب حروف در نوشتن کلمات به خود زحمت بدهند میل دارند کلمات را به همان شکل که در کتاب می بینند بخوانند و از روی آن مانند نقاشی مشق کرده نوشتن یاد بگیرند از اصول و قواعد صوت شناسی و کلمه سازی بی اطلاعند.لذا ما نیز در ظاهر و در وهله اول درس را مطابق ذوق آنها آغاز می کنیم یعنی خواندن و نوشتن یک جمله را به همان شکل که آرزوی آنهاست بدون توجه به تعلیم حروف جزء کلمه مانند نقشی می آموزیم و پس از آنکه کلمات آن جماه را خوب شناختند به شناسانیدن شکل و صداهای حروف جزء و به تعلیم قاعده ترکیب آنها را آغاز می کنیم در این صورت چون زمینه و نقشه عمل به آنها روشن است به منظور آموزگارر پی برده و مطیع دستورات او میشوند.

سده‌ها زندگی آدمی در تاریکی اهریمنی فرو رفته بود و نژاد‌هایی که یکی پس از دیگری پدید می‌آمد از آن چه بر آدمیان پیش از او گذشته بود، هیچ‌گونه آگاهی نداشت. تاریخ زندگی و اندیشه و سرنوشت آدمی در دوران گذشته ـ همانند پیکر او که پس از مرگ در گودالی تاریک خاک سپار می‌گشت ـ با اندامش به گور و مغاک فراموشی سپرده می‌شد. آدمیان، سده‌ها کوشیدند تا با نیروی خرد و بینش که پرتو و فروغی آسمانی و بخشایش و سپرده‌یی خدادادی است، بر تاریکی نادانی و فرمانروایی اهریمن نادانی چیره و پیروز گردند. این فروغ ایزدی که جهان را از تاریکی نادانی و ناآگاهی رهانید و ناگهان زندگی آدمی را دگرگون ساخت، آفرینش و پیدایی «دبیره» بود.

نویسنده کتاب درباره سبب نوشتن کتاب در مقدمه میگوید: "پس از مطالعه بدین فکر افتادم که افسانه خسرو و شیرین و فرهاد را با مراعات حوادث تاریخی و حذف حشو و زوائد بی اصل ممل غیر اخلاقی و نامناسب که قدر و قیمت واقعی آن را در انظار میکاهد بنگارد. پس از نوشتن انگلیسی این کتاب نیز در این فکر بودم که فارسی آنرا برای اطلاع دوستانی که بزبان انگلیسی آشنا نیستند بنگارد." کتاب شاه ایران و بانوی ارمن، بزرگترین سینماهای تاریخی و اخلاقی و ادبی ایرانی است که به قلم ذبیح بهروز نگاشته و در سال 1306 توسط مطبعه فاروس طهران منتشر شده است.

از قرن هفتم هجری به بعد فرصت بهتری برای اخلال در تقویم باستانی پیدا شد. جدال بر سر تاریخ و تاریخ‌گذاری و وضع تاریخ جدید در اواسط قرن سوم هجری شروع می‌شود. هیچ کتابی درباره تاریخ‌گذاری و تقویم به نظر نرسیده است که آثار جعل و اختلاف روایات که نتیجه همان جعل و حک است در آن دیده نشود. در این کتاب درباره تقویم و تاریخ‌نگاری در ایران مطالبی به نگارش درآمده است.