کتابخانه مجازی ادبیات

مقاله حاضر تلاشي است در جهت حفظ و بررسي گويش‌هاي ايراني که در حال فراموشي هستند. تاتي يکي از اين گويش‌هاست که در روستاي کلاسور کليبر آذربايجان شرقي تعدادي بدان تکلم مي‌کنند. معرفي روستاي کلاسور، موقعيت جغرافيايي و انساني، نحوه زندگي مردم روستا، نمادهاي آوانويسي، بررسي قواعد دستوري حاکم براسم و ضمير گويش مذکور از قبيل: جنس، تعريف، عدد، ساده و غيرساده، مطابقت اسم با فعل، جمع و مفرد، ارگتيو، حالت‌هاي اسم، فلکسيون (صرف اسامي)، انواع ضماير و حالت‌هاي دستوري آنها مهم‌ترين بحث‌هاي اين مقاله هستند. نکته مهم ديگر به کار گرفتن حروف اضافي پسين در اين گويش است که واژه پيش از خود را متمم مي‌سازد. سعي شده براي هر موردي مثال‌هاي کافي همراه با معادل فارسي آورده شود.

فارسی باستان و اوستایی دو زبان خواهر از مجموعه زبان‌های ایرانی باستان‌اند که آثاری از آنها به دست ما رسیده است. ویژگی برجسته این زبان‌ها تصریفی‌بودن آنهاست، بدین معنی که نقش دستوری آن دسته از اجزای زبان که تحت مقوله "نام " طبقه‌بندی می‌شوند، از طریق حالت‌های هشتگانه صرفی تعیین می‌شود. حالت‌های صرفی هر یک دارای مفاهیم و عملکردهای متنوعی‌اند که بدون آگاهی از آنان، دری زبان امکان پذیر نخواهد بود. واژه‌های صرف شده علاوه بر این که در اکثر موارد خود می‌توانند به طور مستقل به نقش دستوری‌شان در جمله اشاره کنند، گاهی با حروف اضافه نیز همراه می‌شوند. موضوع این مقاله بررسی حالت "رایی"، یکی از مهمترین و پربسامدترین حالت‌های صرفی در زبان پارسی باستان است.

واحدهاي زباني در ساختار زبان روسي، با قرار گرفتن در يك نظام مرتبه‌اي، سطوح مختلفي از سلسله مراتب را تشكيل مي‌دهند. اين سطوح عبارتند از «سطح واج»، «سطح تكواژ»، «سطح واژه»، «سطح كلام». موضوع اصلي مطالعات علم صرف و علم نحو به ترتيب، سطح واژه و سطح كلام‌اند. در زبان‌شناسي روسي، اين دو حوزه مطالعاتي از دير باز به شكل سنتي دستور زبان ناميده مي‌شوند. بررسي آثار و تحولات علمي و پژوهشي در زمينه علم صرف روسي، موجب مي‌گردد تا بتوان چهار دوره مطالعات علم صرف روسي را، از عصر لامانوسوف تا به امروز از يكديگر متمايز نمود. توجه به دو وجه صورت و معناي واژه، مهم‌ترين مشخصه مطالعات صرفي در طول اين چهار دوره به شمار مي‌آيد.

"ضمیر" از جمله اقسام کلماتی است که تعابیر متفاوتی در خصوص ماهیت و جایگاه آن در نظام اقسام کلمات از سوی زبان‌شناسان و دستورنویسان روس مطرح می‌شود. اکثر زبان‌شناسان روس، با تأکید بر نقش "اشاره‌ای یا کنایه‌ای" بودن ضمیر به منزله یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های دستوری آن، از تعیین "ضمیر" به عنوان یک قسم کلمه مستقل خودداری نموده‌اند و آن را بیشتر به عنوان "کلمه ضمیرگونه" به اقسام کلمات مختلف نسبت می‌دهند. در این مقاله سعی شده است که در نتیجه بررسی مشخصه‌های صرفی و نحوی ضمایر و انطباق این مشخصه‌ها با معیارهایی که بر اساس آنها وجود دیگر اقسام کلمات مستقل اثبات می‌گردد، "ضمیر" نیز به عنوان یک قسم کلمه مستقل و هم‌وزن با دیگر اقسام کلمات تعیین شود.