کتابخانه مجازی ادبیات

برای ترجمه اشعار، شعرها به تمامی از متن اصلی آنها به زبان آلمانی به فارسی برگردانده شده است. شیوه مترجم بدانگونه بوده است که جوهر کلام شاعر در قالب شعر فارسی ریخته شود. و این او را ناگزیر کرده که ضمن وفاداری به متن اصلی تغییراتی را متناسب با شعر فارسی بپذیرد. زیرا اگر شعر شاعران غیرفارسی را عینا واژه به واژه به فارسی برگردانیم چیزی خواهد شد خشک و چه بسا که زیبایی کلام شاعر و گاه حتی خود مفهوم نیز در ترجمه رنگ خواهد باخت...

مجموعه شعر چهل کلید سروده سیاوش کسرایی است. او در سال ۱۳۰۵ در اصفهان متولد شد. وی سرودن شعر را از جوانی آغاز کرد.بسیار زود به همراه خانواده اش به پایتخت آمد. او در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران درس خواند و علاوه بر فعالیت‌های ادبی و سرودن شعر، عمری را به تکاپوهای سیاسی (حزب توده ایران) گذراند. اما سرانجام، ناگزیر از مهاجرت شد و دوازده سال پایانی زندگی اش را ابتدا در کابل و سپس در مسکو بسر برد. وی سال‌های پایانی عمر خویش را دور از کشور خود و در تبعید در اتریش و شوروی گذراند؛ وی در سال ۱۳۷۴ به دلیل بیماری قلبی در وین، پایتخت اتریش در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری ذات الریه زندگی را بدرود گفت و در گورستان مرکزی وین (بخش هنرمندان) به خاک سپرده شد.

یکی از مهمترین ابزارهای انتقال و توسعه تمدن بشری، ترجمه است. مترجم باید از آگاهی ها و مهارت های خاصی برخوردار باشد و قواعد و ضوابط آن را بیاموزد. هدف محمد عبدالغنی حسن در این کتاب، آموزش قواعد و ضوابط فن ترجمه در زبان و ادبیات عربی است. این کتاب اولین کتاب مستقل در این باره به شمار می رود و به دلیل منبع بودن آن در درس فن ترجمه، دکتر عباس عرب نیز آن را به فارسی برگردانده است. ترجمه یا تعریب، دیدگاه جاحظ و مقدسی، نظر دکتر صروف و زیّات درباره ترجمه، شرایط ترجمه از دیدگاه معاصران، ترجمه تحت اللفظی، چگونگی و موضوعات ترجمه، ترجمه شعر،‌ کتابهای مقدس، قرآن و فرهنگ های فرنگی – عربی، تعریب اعلام خارجی و ... مطالب این کتاب را تشکیل می دهد. نمونه هایی از ترجمه رباعیات خیام نیز آورده شده است. درباره مفهوم ترجمه و تاریخچه سیر تحول آن در زبان عربی نیز دکتر علی منتظمی در مقدمه خود بر این کتاب، مطالب مفیدی بیان کرده است. عباس عرب این ترجمه را در سال 1376 در انتشارات آستان قدس رضوی به طبع رساند.

صعالیک گروهی بودند که از دل جامعه جاهلی سربرآوردند و رو در روی آن قرار گرفتند. در این راستا، آنان دست به تمرد زدند و بر سنت‌ها و هنجارهای اجتماعی، فرهنگی و ادبی شوریدند. بی‌شک هدف قراردادن هنجارهای اجتماعی و پیوستن شمار قابل توجهی از اعضای جامعه جاهلی عرب به جریان صعالیک، حکایت از وجود یک اشکال اساسی در نظام اجتماعی موجود داشته است. بررسی اوضاع و شرایط سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در این دوره، تصویری از یک ساختار معیوب و ناسالم در نظام قدرت را نشان می‌دهد. در این فضا، قدرت در انحصار طبقه‌ای خاص است و نهادهای فرهنگی دارای کارکردی ایدئولوژیک‌اند تا این وضعیت در جهت منافع عنصر مسلط استمرار یابد. از نقطه نظر مکتب روانشناسی آدلر، در این شرایط، ساختار بیمار قدرت، تحقیر را تکثیر کرده و منجر به ایجاد عقده حقارت می‌گردد. در پی ایجاد این احساس کهتری، میل به قدرت و مهتری شدیدا احساس می‌شود و سپس انواع مختلفی از واکنش‌ها و مکانیسم‌های جبرانی، متاثر از این گره روانی، بروز پیدا می‌کند. از آنجا که به گواهی تاریخ، صعالیک نیز دارای چنین وضعیتی بودند، کوشش می‌شود تا بازتاب واکنش‌ها و شیوه‌های جبرانی، در اشعار شان نشان داده شود و بر اساس الگوی روانشناسی آدلر مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.