عصر تیموری را «دوره رستاخیز هنر ایرانی» برشمردهاند و به روایت تاریخ در این عصر«هنرمندان ـ بسیار ـ قدر دیدند و بر صدر نشستند.» و عطر و آوازه هنر،کوچه باغهای خیالانگیز فرهنگ شهر تیموریان ـ هرات ـ را معطر کرده بود؛ عطری که بعدا در انسجام و هویت «مکتب هنری هرات» رخ نمود و آثار فراوانی را برجای نهاد. باری، هنر ـ به مفهوم عام ـ مهمترین پسند اجتماعی و فرهنگی عصر بود و این پسند به عنوان یک «حادثه (رویکرد) ادبی» بر شعر این عصر تأثیر نهاد. فزونی کاربرد اصطلاحات و تعابیر هنری از مهمترین ویژگیهای شعر این دوره به شمار میآید و این نوشتار نیز به مقوله پیوند شعر و هنر در ذهن و زبان شاعر سرآمد عصر تیموری ـ عبد الرحمان جامی ـ پرداخته است.
فرهنگ حاضر، بیش از((5300)) واژه و اصطلاح معماری، پیکرهسازی و نقاشی گردآمده است .این فرهنگ متشکل از دو بخش است :بخش نخست شامل اصطلاحاتی است که به ترتیب حروف الفبای انگلیسی تدوین شده و ذیل هر مدخل علاوه بر معادل فارسی، شرح مختصری از واژه، نوع کاربرد و در پارهای موارد، تصویری از آن آمده است .بخش دوم به نمایه الفبای فارسی اختصاص دارد .در صفحات آغازین کتاب، تذکراتی مربوط به واژهها، راهنمای حروف اختصاری و فهرست منابع و ماخذ به چاپ رسیده است .
کتاب شامل پنج بخش و هر بخش شامل فصولی است که در آنها مباحث مربوط به اسلام در چین به ترتیب ذیل بیان گردیده است: بخش اول:چگونگی انتشار اسلام در چین بهویژه در مناطق شمال غربی از جمله در سین کیانگ و نظرات گوناگون درباره آن. بخش دوم مساجد در چین. بخش سوم گروههای اسلامی در چین و بخش چهارم: فرهنگ اسلامی در چین و نقش آن در زمینههای اخترشناسی،علوم پزشکی و داروئی، تجارب معالجات بالینی، معماری، علم تاریخ، زبانشناختی(از جمله تأثیر زبانهای عربی و ارسی بر زبان اویغوری)، ساخت ادوات جنگی، دریانوردی، هنر خوشنویسی، صنایع دستی، نمایشهای موزیکال، موسیقی، آشپزی، ورزشهای رزمی. بخش پنجم: تعلیمات مسجدی(حوزهای) در چین و سیر تاریخی آن، سازمان و منابع مالی و دورههای تحصیلی و نقش زبانهای عربی و پارسی در حوزههای علمیه در مناطق مسلماننشین.
ترانههای عامیانه برای عامه فرهنگدوست، دوستداشتنی و زیبا و دلرباست؛ به همان دلربایی شعرهای آسمانی حافظ و سعدی و مولانا و به همان زیبایی آثار سهراب و فروغ و اخوان. اگر خوب نگریسته شود، این ترانهها، زبان دیرین دل و ادراک مردمان است. در این کتاب ابتدا کلیاتی درباره ترانههای کهن گفته شده و سپس در بخش دوم ویژگیهای ساختاری ترانههای جام از قبیل لهجه، قافیه، تکرار، آرایههای شعری و .... بررسی گردیده است. بخش سوم کتاب اختصاص به بررسی درونمایههای ترانههای جام دارد؛ از قبیل تحمیدیهها، دغدغهها، دلدادگی، اوصاف محبوب و ... .
شيخ احمد جام ژنده پيل (536-440 ﻫ. ق) و خاندان دانشي و با فضل و فرهنگ وي در ادبيات عرفاني و نظام خانقاهي و تصوف خراسان بزرگ ـ و بلکه ايران ـ از چهرههاي موثر و درخشان بودهاند. متاسفانه آثار متعدد عرفاني شيخ احمد و فرزندان و اعقاب وي هنوز براي عموم اهل تحقيق شناخته شده نيست و طبعا بسياري از جلوهها و ظرافتها و ارزشهاي ادبي، عرفاني و زواياي تاريخي و افقهاي انديشه ورزانه اين آثار ناشناخته مانده است. اين نوشته به معرفي اثري از آثار گمنام ولي ارزشمند اين خاندان ميپردازد: «حديقه الحقيقه» اثري از قطبالدين محمد بن مطهر بن احمد جام.